E.T.

Hang de vlaggen half stok en trek de zwarte kleren aan. Carlo Rambaldi is dood. ‘Wie?’, zult u waarschijnlijk zeggen. Gaat u schamen! Deze Italiaan heeft persoonlijk gezorgd voor mijn (en wellicht uw) meest indrukwekkende filmervaring. Door zijn creatie van het buitenaards wezentje E.T. stroomden de waterlanders toen ik de film op 12-jarige leeftijd zag. Het moment dat E.T. dood ging ontroerde me diep.

In 2007 was Carlo Rambaldi, die op 86-jarige leeftijd is overleden, nog bij het Space Expo in Noordwijk. Daar stond ook de wereldberoemde E.T-pop en mijn kinderen maakten voor het eerste kennis met dit creatuurtje. Rambaldi, die onder meer in 1983 een Oscar won voor ‘Beste visuele effecten’, sprak nauwelijks Engels, maar hij was een vriendelijk en innemend man.

Rambaldi werd in zijn jonge jaren geïnspireerd door de kunstenaar Pablo Picasso. Hij liet tijdens zijn bezoek aan Nederland weten dat hij E.T. niet beschouwd als zijn creatieve hoogtepunt. Hij beoordeelde zijn bijdrage aan de film ‘King Kong’ uit 1976 als zijn grootste meesterwerk. ‘Dat was mijn eerste film in Amerika en ik won gelijk een Oscar’, zo vertelde hij me.

Een pop komt natuurlijk pas tot leven door de gebaren, tekst en animatiebeelden die voor een film bedacht worden. Zonder die perfecte combinatie zou Rambaldi’s E.T. nooit meer geworden zijn dan een aardige curiositeit. De regisseur Steven Spielberg verdient hier dan ook alle lof voor. Het was echter Rambaldi die de eerste bedenker was; hij schaart zich hiermee onder de grootsten der aarde van de Special effects makers.

Natuurlijk heeft Rambaldi nog veel meer gedaan. Zo creëerde hij onder meer de reuzengorilla King Kong en werkte hij mee aan films als ‘Alien’, ‘Dune’ en ‘Close Encounters of the Third Kind’. Die films zullen echter allemaal verdwijnen onder het stof van de filmgeschiedenis. In tegenstelling tot het vriendelijke buitenaards wezentje, dat met zijn vinger wonden kon helen en Engels leerde dankzij Sesamstraat. De zin ‘E.T. Phone home’ is nog altijd heel bekend onder verschillende generaties van mensen. Carlo Rambaldi has gone home. Dank je wel voor het feit dat jij jouw creativiteit aan de wereld hebt geschonken!

Krimpen

Column: De waan(zin) van de week

Het meest waanzinnige voorstel van de afgelopen week was het voorstel van het kabinet om alle controlerende organen te verkleinen. Niet alleen moet het aantal leden van de Tweede en Eerste Kamer omlaag, maar ook moeten er minder gemeenteraadsleden en leden van de Provinciale Staten en Waterschapsbesturen gekozen worden.

Maar dit kabinetsvoorstel is een bedreiging voor de democratie. Hoe minder mensen kunnen beslissen over voorstellen, plannen en ideeën, hoe groter de kans is dat een kleine elite hun eigen wensen erdoor kunnen drukken.

De ministerraad stelde voor om het aantal leden van de Tweede Kamer terug te brengen van 150 naar 100 leden en de Eerste Kamer te verkleinen van 75 naar 50 leden. Ook moeten de gemeenteraden en de Provinciale Staten met een kwart ingekrompen worden. De gemeenteraden bestaan uit goedbedoelende en hardwerkende inwoners van de dorpen en steden in Nederland. Natuurlijk doen ze niet alles goed en zijn de raadsleden aan veel – terechte, maar ook onterechte – kritiek onderhevig. Maar deze raadsleden zijn wel de bewakers van ons democratische rechtssysteem. Het is aan hen om al te megalomane plannen en wethouders in te tomen of tegen te houden. Bovendien vertegenwoordigen de gemeenteraadsleden daadwerkelijk de kiezers: inperken van het aantal raadsleden, betekent dus ook inperken van de democratische vertegenwoordiging.

Het is een onzalig plan, verpakt in een bezuinigingsverhaal. Zo zouden er minder ambtenaren nodig zijn voor een kleine en slagvaardige overheid. Daar klopt natuurlijk niets van, want de resterende volksvertegenwoordigers zullen klagen dat ze het zo druk hebben en dat ze daarom meer ambtelijke ondersteuning nodig hebben. De Raad van State heeft al negatief geadviseerd en het is nu te hopen dat de leden van de Tweede Kamer hun verstand gebruiken en tegen dit kabinetsvoorstel te stemmen. Overigens is bezuinigen op Tweede en Eerste Kamerleden helemaal niet zo moeilijk: halveer hun salaris en je hebt de gewenste bezuinigingen binnen.

Varken

Column: De waan(zin) van de week

Twintig jaar geleden liep ik stage in Tsjechië, een land dat net afgescheiden was van Slowakije. De mensen waren gastvrij en een van mijn collega’s nodigde mij uit om getuige te zijn van het slachten van hun varken. Ze woonde in een klein dorpje en die zaterdagochtend moest ik om half zes opstaan, om op tijd te komen voor het ‘slachtritueel’.

Nadat ik een kopje koffie kreeg in de keuken vroeg de collega me om naar buiten te gaan. Aangekomen in hun tuin hoorde ik een hels kabaal. Een minuut later verschenen drie mannen uit een schuurtje, terwijl ze een groot tegenstribbelend varken meesleurden. Ze namen het dier mee naar een klein hek en bonden zijn linkerachterpoot met een touw vast aan dat hekje. Vervolgens duwden en trokken ze net zo lang tegen het varken totdat die zijwaarts op de grond viel.

Twee mannen sprongen bovenop het dier en op dat moment kwam de moeder van mijn collega aanlopen met een grote pan. Deze pan hield ze onder de keel van het varken. Een blinkend mes werd tevoorschijn gehaald en onder luid gekrijs van het varken werd zijn keel open gesneden. Nee, geen grote snee waarbij het beest meteen van de wereld zou zijn, maar een klein gaatje, dwars door een ader. Het varken gilde en gilde, terwijl een van de mannen zijn rechtervoorpoot op en neer pompte. Die handeling zorgde ervoor dat het bloed uit de keel van het varken gutste. De moeder ving dit bloed op in de pan. Toen die pan vol was, werd een tweede gehaald die ook weer gevuld werd.

Ondertussen krijste het arme varken als een bezetene, maar langzamerhand werden de geluiden zachter. Dat was het moment dat het mes nogmaals in de keel werd gezet en uit alle macht schreeuwde het varken nog extra hard. Het bloed stroomde onder het gepomp van het rechtervoorpootje extra hard. Het hele slachtingproces leek een eeuwigheid te duren, totdat mijn collega op een gegeven moment zei: ‘Kaputt’. En inderdaad; een seconde later was het varken overleden.

Waarom dit verhaal? In Nederland is onlangs een compromis gesloten over het halal slachten. Een dier mag niet langer dan veertig seconden lijden, terwijl hij onverdoofd geslacht wordt. Iedere van die veertig seconden is voor dat stervende dier een martelende eeuwigheid. Onverdoofd slachten? Dat kan toch echt niet meer!

Voorbij

Column: De waan(zin) van de week

Na 67 jaar en 19 dagen is voor tienduizenden Nederlanders eindelijk de Tweede Wereldoorlog voorbij. Klaas Carel Faber, de ooit ter dood veroordeelde Nederlandse oorlogsmisdadiger, is op 24 mei overleden. Hij werd onder meer veroordeeld voor de moord op 22 verzetshelden. Dit vonnis werd later omgezet in een levenslange gevangenisstraf, maar Faber ontsnapte in 1952 uit de Koepelgevangenis in Breda.

Hij vluchtte daarna naar Duitsland en kon vervolgens in alle vrijheid in Essen en later in Ingolstadt wonen. Noch de Nederlandse, noch de Duitse justitie hielden zich actief bezig met zijn opsporing, maar een alerte journalist spoorde hem in 2003 op. Sinds die tijd is er een juridisch getouwtrek geweest om Faber al dan niet in de gevangenis te krijgen. Het is uiteindelijk niet gelukt om hem achter de tralies te plaatsen, maar de nabestaanden en alle nog levende oorlogsslachtoffers kunnen zich geruststellen met de gedachte dat Faber de laatste negen jaar geen dag heeft geleefd zonder de angst om weer de cel in te gaan.

Nu is hij op 90-jarige leeftijd overleden; zijn nieren hebben er de brui aan gegeven. Hij kan handen schudden met zijn Nazi- en NSB-vriendjes die hem al voor gegaan zijn: Anton Mussert, Rost van Tongeren en zijn broer Pieter Johan. Is hiermee de kous af? Wel waar het gaat om de vervolging van Nederlandse oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog. Maar zowel de Nederlandse als de Duitse overheid moeten zich kapot schamen. Zij hebben toegestaan dat een moordenaar, c.q. een medeplichtige aan een massamoord, decennialang vrij heeft mogen rond lopen.

Wie zich ook mogen schamen zijn de Gemeentelijke Opsporings Ambtenaren en politieagenten in Amsterdam. Zij traden deze week met volle kracht op tegen een argeloze Italiaanse toerist, rukten hem hardhandig bij zijn fiets weg en drukten hem met volle kracht en met zes man tegen de grond. Simpelweg omdat hij zich voortbewoog op een stuk terrein bij het Centraal Station waar heel onduidelijk is aangegeven dat je daar niet mag fietsen. Aan de ene kant worden miljoenen euro’s gespendeerd om Amsterdam aantrekkelijk te maken voor toeristen. Maar door zo’n stupide actie is al dat geld nutteloos gebleken. Een excuus van de dienders zou hier op zijn plaats zijn.

Afgestorven

Moet Griekenland wel of niet overstappen naar de Drachme? Moet het land behouden blijven als lid van de EU? Het lijken vragen de meest belangrijke politieke vragen van dit moment, maar de praktijk van de dag gaat sneller dan het theoretische gekeuvel. Het kamp dat Griekenland bij de EU wil houden, beargumenteert dat een Grieks exit zal leiden tot een domino-effect. Grieken zullen hun geld van de banken halen en door deze bankrun vallen de financiële instellingen in dat land om. Nadat het Griekse lijk is kaalgeplukt, zullen de financiële markten zich richten op het volgende land dat geslachtofferd moet worden; Spanje, Italië of Portugal.

De mensen die Griekenland nu willen laten vallen, praten over een bodemloze put waar ‘wij’ miljarden euro’s in storten. Met als gevolg dat Nederland nu zelf miljarden euro’s tekort komt op de begroting. Maar deze discussies hebben totaal geen zin; de uitkomst is onvermijdelijk. Een dood paard gaat niet meer bewegen op het moment dat je ‘m opzet. Landen zijn decennialang bezig geweest om meer geld uit te geven dan ze aan inkomsten hadden. Nog meer geld uitgeven om de financiële problemen op te lossen, werkt niet. Een land dat technisch, financieel en feitelijk failliet is, moet van voren af aan beginnen. In de ziekenhuizen wordt een afgestorven arm niet voor niets afgezet; als die arm behouden zou blijven, zou het dode vlees de rest van het lichaam aantasten. Door een goedkopere munteenheid wordt een land als Griekenland veel aantrekkelijker voor bedrijven om zich daar te vestigen, te produceren en te exporteren.

Daarnaast moet de politiek nu duidelijk zijn, dat de huidige manier waarop economie wordt bedreven, op haar einde loopt. Nu bepalen enkele bedrijven en biljardairs de prijzen van grondstoffen en eerste levensmiddelen als olie, gas, staal en graan. De prijsstijgingen worden niet bepaald door een gebrek of overvloed aan die producten, maar zijn onderhevig aan grove speculaties. A la baisse of a la hausse. Het speculeren moet nu afgelopen zijn; grondstoffen en eerste levensbehoeften als etenswaren moeten aan maximumprijzen gekoppeld worden. Dit zorgt voor algeheel lagere prijzen voor producten, maar ook – en vooral – gaat dit de armoede wereldwijd tegen. Voor wie een dollar per dag verdient, betekent een stijging van de prijs voor een kilo rijst het verschil tussen zijn kind wel of niet naar school laten gaan.

Het woord van de week: Grexit.

Pestmoordenaars

Column: De waan(zin) van de week

Deze column schrijf ik als eerbetoon aan alle pestslachtoffers. Door de jaren heen zijn honderdduizenden levens verwoest door klas- of buurtgenootjes die de individualisten in onze samenleving vernederden, treiterden, stilzwegen en kapot maakten. Triest dieptepunt was onlangs de zelfmoord van het pas 13-jarige meisje Livia uit Pijnacker. Haar pestende klasgenootjes en de meelopers hebben deze zelfmoord op hun geweten; het zijn pestmoordenaars geworden.

Kinderen die gepest worden, dragen iedere dag een zwaar juk. ’s Ochtends na het wakker worden, neemt de vrees voor wat er die dag komen zal al gauw de overhand. Ook is er de hoop dat die dag wél een leuke dag zal worden. Maar hoe langer het pesten voort duurt, hoe vager die hoop wordt totdat de hoop compleet verdwenen is. Voor pestslachtoffers is  het bijna altijd moeilijk om over hun problemen te praten. Met wie moeten ze dat doen? Vaak hebben ze geen vriendjes of vriendinnetjes omdat de andere kinderen bang zijn om zelf slachtoffer te worden als ze het voor een pestslachtoffer opnemen. En aan je ouders vertellen dat je gepest wordt, doe je ook maar hooguit een paar keer. Want nadat je het verteld hebt, zijn er vaak maar twee gevolgen. Of je ouders spreken er schande van en horen de verhalen verder machteloos aan. Of ze ondernemen actie, stappen naar de school om hun beklag te doen. Na maatregelen van de schoolleiding tegen de pesters, worden de pestpartijen vervolgens alleen maar erger.

Meer dan de helft van de pestslachtoffers loopt rond met zelfmoordneigingen. De een doet dit om niet meer de pijn van het getreiterd worden te voelen. De ander besluit om de hand aan zichzelf te slaan, uit de hoop dat de pesters zich schuldig zullen voelen. Degenen die vervolgens verantwoordelijk zijn voor de zelfmoord; de pesters, blijken die schuldgevoelens echter niet tot nauwelijks te kennen. Ze ontkennen of bagatelliseren hun aandeel in de pesterijen en gaan over tot de orde van hun dag. Op dit moment worden, na een door pesten veroorzaakte zelfmoord, de pesters en meelopers niet behandeld voor hun pestgedrag. Dat moet veranderen. Wanneer in de toekomst een pestslachtoffer tot haar of zijn wanhoopsdaad is gekomen, moeten de veroorzakers verplicht psychologisch onderzocht en begeleid worden. Die behandeling mag pas beëindigd worden nadat de pestmoordenaars hebben ingezien dat wat zij deden – of nalieten – onacceptabel is.

Een betere wereld begint bij jezelf. Denk aan je medemensen.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Sibusiso Duma (25): Zuid-Afrikaans polospeler

Zvi Zeitlin (90): Russisch violist

Lloyd Brevett (80): Jamaicaans bassist

Jimmy Smet (34): Belgisch voetballer

George Knobel (89): Nederlands voetbaltrainer

Gerard van Westerloo (69): Nederlands journalist

George Lindsey (83): Amerikaans acteur

Het woord van de week: Pestmoord.

Verkiezingen

Column: De waan(zin) van de week

Het was zonder twijfel een politieke week in optima forma. Na zeven weken onderhandelingen trok Wilders de stekker uit het gedoogkabinet en dat betekende het einde van een centrumrechtse regering die vrijwel niets heeft kunnen bereiken. Op de 130 km op de (meeste) snelwegen na dan en dat is te danken aan de voortvarendheid van minister Schultz Van Haegen.

De linkse oppositie verraste heel Nederland door direct na het bepalen van de nieuwe verkiezingsdag (12 september) door te pakken. De Kunduzcoalitie, bestaande uit ChristenUnie, GroenLinks en D66 samen met CDA en VVD vonden elkaar binnen anderhalve dag om zo’n 10 miljard euro aan bezuinigingen en belastingverhogingen overeen te komen. Die leidde tot lof uit Europa en van de credit rating agencies; u weet wel, die bureaus die geld verdienen door zelf te bepalen welk land wordt afgewaardeerd in haar leenstatus. Met zulke vrienden…

Maar zonder dat akkoord had Nederland inderdaad een flater geslagen, internationaal gezien. Natuurlijk is het een feit dat dit land mede in de financiële problemen gekomen is door het miljardengekluns van andere Europese naties. Maar het door Nederland niet voldoen aan internationaal afgesproken verdragen, zou er alleen maar toe leiden dat ook andere landen hun begrotingsregime zullen versoepelen. En het is nu al dweilen met de kraan open.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Chris Ethridge (65): Amerikaans bassist

Nell Ginjaar-Maas (80): Nederlands politica

Louis le Brocquy (95): Iers schilder

Wim Franken (90): Nederlands componist en beiaardier

David Weiss (65): Zwitsers kunstenaar

Dik Bruynesteyn (84): Nederlands striptekenaar en cartoonist

Roland Moreno (66): Frans uitvinder van de chipkaart

Benzion Netanjahu (102): Israëlisch historicus

Het woord van de week: Kunduzcoalitie.

Eigenbelang

Column: De waan(zin) van de week

Waarom brak Wilders de Catshuisonderhandelingen op het laatste moment af? Alle punten waren doorgenomen, er was dus in feite een principeakkoord bereikt. De gevolgen van de afspraken waren doorberekend door het CPB en het bleek dat het resultaat zelfs een miljard euro gunstiger uitviel.

Toch besloot Wilders om het op te geven en als excuus liet hij weten dat hij dit resultaat niet kon verkopen aan de AOW-ers. Ook voerde Wilders aan dat hij wat betreft de regels voor het begrotingstekort niet het ‘juk van Brussel’ wilde volgen. Het is een opmerkelijke stap, want iedereen in dit land weet dat hij of zijn een aantal procenten zal moeten inleveren. Dus ook de AOW-ers, waaronder de babyboomers die al die jaren volop geprofiteerd hebben van onder meer de hypotheekrenteaftrek en studiefinanciering. En het klopt dat het vreemd is, dat landen die zich jarenlang wel goed gedragen hebben, maar in de financiële problemen komen door andere landen die er een zooitje van hebben gemaakt, niet meer respijt krijgen van Brussel.

Maar het slaat nergens op dat Wilders hiervoor de onderhandelingen afbreekt. Wat zou dan de echte reden kunnen zijn dat Wilders de handdoek in de ring gooit? Het opstappen van Hero Brinkman? Nee. De ruzie tussen de CDA en PVV in Limburg? Natuurlijk niet. Maar plotseling besefte ik wat de feitelijke reden was: als er nieuwe verkiezingen komen, worden ook nieuwe kandidatenlijsten opgesteld. Wilders heeft nu ervaren wie van de PVV-kamerleden wel en niet capabel zijn. Hij bepaalt als enige wie er op de aankomende PVV-kandidatenlijst mogen staan en zo kan hij verder met een klein groepje echte vertrouwelingen.

Als dit inderdaad de reden is, dan is het een absolute gotspe om het landsbelang achter te stellen bij de wens voor het behoud van een eigen partijtje. Ten eerste worden alle noodzakelijke maatregelen met bijna een jaar uitgesteld, wordt Nederland een speelbal op de financiële markten en vergooit Wilders een prima bezuinigingspakket. Want gebaseerd op de informatie die naar buiten is gekomen, waren het nog niet eens zulke slechte maatregelen. De hypotheekrente werd aangepakt, maar alleen wat betreft nieuwe hypotheken die volledig aflossingsvrij zijn. En voor de zorgvraag wordt meer het ‘de gebruiker betaalt’ principe gebruikt. Dat de btw omhoog gaat, is een maatregel die toch al niet te voorkomen was; ook een andere regeringscoalitie zal hiervoor kiezen. En misschien nog wel met meer procenten.

Wat de reden van zijn opstappen ook was; Wilders heeft niet alleen een kapitale fout gemaakt, hij heeft een goede toekomst van dit land vergooid en vernietigd. En dat is onvergeeflijk en staat gelijk met een politieke doodzonde. Politici die zich zo opstellen, worden bij de verkiezingen genadeloos afgestraft en dat lot lijkt Wilders ook beschoren. Met het opstappen heeft Wilders persoonlijk het de dolk in de rug van de PVV gestoken.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Frans Steffens (62): Nederlands politicus

Valeri Vasiljev (62): Russisch ijshockeyer

Willy Minnebo (67): Belgisch politicus

Bert Weedon (91): Brits gitarist

Charles Colson (80): Amerikaans (Watergate) jurist

Het woord van de week: poho (portefeuillehouder).

Misbruik

Column: De waan(zin) van de week

Robert M. De komende week wordt duidelijk of hij straf krijgt voor het verkrachten van 67 baby’s en peuters, en of hij dan 20 jaar gevangenisstraf (+ tbs) ontvangt. Zijn advocaten willen dat hij vrijgesproken wordt, omdat het bewijs niet op de juiste manier vergaard zou zijn. Over die laatste optie wil ik het helemaal niet hebben. Ik vraag me bij het horen van die advocaten af: zouden jullie je eigen kinderen alleen laten bij zo’n monster?

Het Openbaar Ministerie heeft 20 jaar gevangenisstraf geëist. Dat lijkt behoorlijk wat, maar is in feite een schijntje. Nog altijd is het zo, dat 1/3^de van de straf welhaast automatisch wordt kwijtgescholden. Dan houdt hij nog 13 jaar en vijf maanden over van zijn straf. In totaal houdt die periode 161 maanden in. Per slachtoffer gaat hij dus voor nog geen tweeënhalve maand de gevangenis in! Terwijl die kinderen voor hun levens getekend zijn. Wat bezielt het Openbaar Ministerie om minder dan levenslang te eisen? De hoop van de ouders is gericht op de rechtbank, die alsnog tot dat oordeel kan komen.

Ook jonge meisjes goeroe Keith Bakker stond deze week voor het gerecht. Hij hielp tienermeisjes van hun problemen af, maar liet gelijk zijn seksuele lusten de vrije gang gaan. De meisjes hadden geen schijn van kans. Hij krijgt vijf jaar, de meisjes levenslang.

Vorige week zag ik een boek in de winkel liggen, waarvan Wim Deetman de auteur was. Als voorzitter van de commissie Deetman onderzocht hij de seksuele escapades van katholieke priesters en nonnen met jongetjes die in internaten waren opgesloten. Deetman ontvangt geld voor de recettes van zijn boek, de daders gaan nog altijd vrij uit en de slachtoffers blijven het haasje.

Er is op dit vlak iets goed mis in dit land.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Aart Hak (87): Nederlands ondernemer

Piermario Morosini (25): Italiaans voetballer

Paul Bogart (92): Amerikaans televisieregisseur

Marcelo Alfaro (59): Spaans acteur

Dick Clark (82): Amerikaans tv-presentator

Greg Ham (58): Australisch liedjesschrijver, acteur en muzikant

Levon Helm (71): Amerikaans drummer en zanger

Holger Schmezer (65): Duits dressuurbondscoach

Het woord van de week: Grijsberen.

Leerdammertje

Voor vrijheid van meningsuiting moet je niet in Turkije zijn; dat is al langer bekend. Maar nu is ook duidelijk geworden, dat de Turken hun meningsuitingsbeperkingen ook willen opleggen aan andere landen. Zo mag een spotprent uit 1683(!) niet voor de bevallige oogjes komen van bezoekend Turks president Abdullah Gül verschijnen. Het gaat om een tekening in het Rijksmuseum waar de Ottomaanse sultan Mehmet IV ziek in bed ligt. Naast zijn po ligt een koran. Dat mag niet, volgens Gül; hij vindt het ‘respectloos’. Gelukkig handhaaft het Rijksmuseum de tekening en doet de directie niet aan zelfcensuur.

Een heel domme medewerker van het RIVM heeft miljoenen vaccins tegen de Mexicaanse griep H1N1 vernietigd door ze buiten de koeling te plaatsen. Een schade van vele tientallen miljoenen. Hij werd hiervoor gestraft en kreeg vijf dagen schorsing en komt twee jaar lang niet in aanmerking voor een salarisverhoging. De oerdomme RiVM-medewerker vond dat onterecht en klaagde zijn werkgever nog aan ook.

Vergeet Jan Pronk, de voormalig PvdA-minister die kwistig miljoenencadeautjes uitdeelde in allerlei vage Afrikaanse landen aan nog vagere Afrikaanse presidenten. Zijn Sinterklaasmentaliteit is volledig overvleugeld door de oud-PvdA voorman Wouter Bos. In zijn functie als minister van Financiën betaalde hij vele miljarden euro’s teveel voor de overname van de janboel dat de naam Fortis Bank had. Die miljarden moeten de inwoners van dit land de komende jaren ophoesten.

Maar Bos heeft een medestander; zijn maatje Gerrit Zalm (eveneens oud-minister van Financiën) vindt dat de kritiek op Bos niet terecht is. Moet je horen wie het zegt! Dankzij Zalm heeft Nederland haar huid veel te goedkoop verkocht en de gulden tegen een lagere prijs dan de nominale waarde ingeruild voor de euro. Ook dankzij Zalm’s handelen moeten de inwoners van dit land de komende jaren miljarden ophoesten.

En dan toch nog even John Leerdam (PvdA). Hij zat net in de Tweede Kamer en werd vervolgens geïnterviewd over onzingebeurtenissen. Leerdam wilde niet laten merken dat hij hier niets van wist en ging daarmee in de fout. Hij trok zich dat zozeer aan, dat hij afscheid nam als Kamerlid. Als hij had geweten dat Ineke van Gent (GroenLinks) tegen dezelfde interviewer van 3FM een week later ook zou gaan zwammen in de ruimte, was hij ongetwijfeld Kamerlid gebleven. Ineke van Gent bleef namelijk rustig aan als Kamerlid.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Xenia Stad – de Jong (90): Nederlands atlete
Anne Karin Elstad (74): Noors schrijfster
Hans Kreijns (83): Nederlands bridger
Bingu wa Mutharika (78): President van Malawi
Fang Lizhi (76): Chinees dissident
Dora Saint (95): Brits schrijfster
Bram Bart (49): Nederlands acteur
Claudia Boerner (32): Duits fotomodel
Gerry Mok (74): Nederlands journalist
Camilla Enemark (31): Deens amazone
Roger Caron (73): Canadees schrijver en crimineel
Wolf Martin (64): Oostenrijks schrijver en columnist

Het woord van de week: Jobshopper (iemand die in de krant of op sociale media op zoek is naar een nieuw baan).

Hondenode

Column: De waan(zin) van de week

Waarom hebben mensen honden? Ze poepen overal op straat, maar met name bij mij in de tuin. Andermans honden zitten regelmatig op de motorkap van mijn auto, waarna ik de vieze pootafdrukken weer moet verwijderen. En dan moet ik nog geluk hebben dat er geen krassen op m’n auto staan.

Regelmatig braken een of meerdere honden ook. Niet op het terrein van de eigenaren van die honden. Nee, precies voor mijn deur of in mijn tuin. Regelmatig zie ik ze lopen door m’n tuin, op zoek naar een vogel of een ander wezen van de natuur om op te jagen. Toen ik een jaar of 18 was, zaten een paar schattige jonge konijntjes te spelen voor mijn ouderlijk huis. Hebt u ooit een doodskreet van zo’n konijntje gehoord, waarde columnlezer? Het gaat door merg en been en u zult het nooit meer vergeten. Inderdaad; een van die konijntjes was gegrepen door een hond.

Ik pleit voor het permanent aanlijnen van alle honden. Honden zijn huisdieren en dat is waar ze horen: in huis. In iedere gemeente moet hondenbelasting worden ingevoerd. De hondeneigenaren moeten verplicht worden om de hondenpoep op te ruimen. En als dat niet gebeurt, moeten forse boetes worden opgelegd en de honden moeten vervolgens hondenluiers dragen.

Zit u hard ‘ja’ te knikken bij het lezen van deze column? Verandert u dan het woord ‘honden’ in ‘katten’. Onderzoek heeft uitgewezen dat de gemiddelde kat jaarlijks acht vogels grijpt en doodt. En de verwilderde katten een veelvoud hiervan. In Nederland wonen momenteel zo’n 3,6 miljoen katten; dat betekent dat ieder jaar 28,8 miljoen vogels door deze ‘huisdieren’ gedood worden. Het is onvoorstelbaar dat dit getolereerd wordt door de zelfverklaarde natuurliefhebbers. Sterker nog; hoe kun je als natuurliefhebber een kat in huis nemen en ‘m vervolgens de deur uit laten, zodat die kan jagen op elke willekeurig prooi. Die prooi, of het nu een vogeltje, konijntje of kikker is, wordt nodeloos gedood, want de kat gaat vervolgens terug naar z’n huis waar die z’n natje en droogje (en eten!) krijgt.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Philippe Bruneau (73): Frans komiek en acteur
Warren Stevens (92): Amerikaans acteur
Aleksandr Aroetjoenjan (91): Armeens componist
Hans van den Doel (74): Nederlands politicus
Kees Guijt (58): Nederlands voetballer
Jan Fijnvandraat (86): Nederlands evangelist en bijbelleraar
Miguel de la Madrid (77): Mexicaans president
Jos Huigsloot (26): Nederlands footballspeler
Jimmy Little (75): Australisch zanger, gitarist en liedjesschrijver

Het woord van de week: Autogeen.

Regeringswaardig

Vandaag, donderdag 29 maart, gaat de geschiedenisboeken in. Het is de dag waarop Geert Wilders accepteert dat hij regeringsverantwoordelijkheden moet nemen en dus concessies moet doen op zijn eisenpakket. Of het wordt de dag dat hij de onderhandelingen stopt en de beslissingen over de toekomst van Nederland over laat aan de door hem zo verafschuwde ‘linkse kliek’, die als hongerige wolven aan de zijkant staan te hinkebenen om de huidige coalitie te verscheuren.

Het was een mooi toneelstukje in de tuin van het Catshuis. ‘Zie ons eens samen zitten en praten’, was de boodschap. Tot Wilders na vijf minuten zei (liplezen!): ‘Zullen we nu maar gaan?’ Terug naar de huidige dag: Vanaf het moment dat Wilders zich afscheidde van de VVD, droomde hij ervan om in het centrum van de invloed te zitten. Nadat hij bij de eerstvolgende verkiezingen 9 zetels had gewonnen, was hij verontwaardigd dat de andere partijen niet met hem als mogelijke coalitiepartner wilden praten. Het laatste kabinet Balkenende was het gevolg; een samenstelling van CDA, PvdA en ChristenUnie dat het niet tot het einde vol hield.

Daarna bleek uit de verkiezingsuitslag dat een meerderheid van Nederland een rechts kabinet wilde: voor het eerst in de geschiedenis. Natuurlijk zijn er wel regeringscoalities geweest tussen CDA en VVD, maar daarbij was het CDA toch altijd de grootste partij. Heel (rechts) Nederland zou de vingers kunnen gaan aflikken, aldus Mark Rutte. Maar vervolgens kwam de nasleep van de Griekse tragedie en stemde Nederland in om de Grieken te helpen met 40 miljard euro. Voor het komende jaar moeten we 18 miljard euro bezuinigen en is er geen geld meer voor leuke dingen.

Maar als Wilders nu de handdoek in de ring gooit, wordt deze opgepakt door SP, PvdA, D66 en GroenLinks. Deze partijen zullen wel raad weten met ‘rechtse hobbies’: de hypotheekrenteaftrek wordt afgeschaft, waardoor honderdduizenden huishoudens in de financiele problemen komen. Ook is het onvermijdelijk dat gekeken wordt naar een kortere WW en bezuinigingen in de zorg. Als Wilders deze coalitie laat ploffen, gaat hij Ab Klink achterna. Deze CDA’er liet weten niets meer te zien in de onderhandelingen tussen VVD, CDA en PVV voor het eerste kabinet Rutte. Hij stapte op, met als gevolg dat de coalitie er toch kwam. Als Wilders nu opstapt, zullen de door hem verfoeide maatregelen er toch komen. En als hij hoopt dat zijn partij vervolgens de verkiezingen zal winnen, komt hij bedrogen uit: stemmend Nederland prikt genadeloos door de retoriek van politici die aantonen geen man te zijn op het moment dat ze zich moeten onderscheiden van de jongens.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Al Ross (100): Amerikaans cartoonist
Chico Anysio (80): Braziliaans acteur en komiek
Nick Noble (85): Amerikaans zanger
Bert Sugar (74): Amerikaans boksverslaggever en boksboekenauteur
Auke Bijlsma (65): Nederlands politicus
Adrienne Rich (82): Amerikaans feministisch dichteres
Earl Scruggs (88): Amerikaans banjolegende

Het woord van de week: Duokippen.

Scenic

De waan(zin) van de week

In mijn jeugdige enthousiasme kocht ik een keer een auto met een automaat. Anderhalf jaar lang bepaalde dat kreng wanneer er doorgeschakeld werd. Met als gevolg dat, wanneer je reed met een snelheid van 50 kilometer per uur op de teller, de computer continue een versnelling hoger en weer een versnelling lager schakelde. Met al het gebonk van dien.

Na anderhalf jaar gaf de automaat van deze Renault Scenic er de brui aan en werd het tijd voor een nieuwe auto. Maar sinds die tijd valt het me op hoeveel Renaults Scenic er wel niet op de weg rijden. En het lijkt wel of ze net altijd voor me zitten. Daarom heb ik een testje gedaan: de afgelopen week hield ik van maandag tot en met vrijdag een camera bij de hand, zodat een foto gemaakt kon worden op het moment dat er een Renault Scenic voor m’n auto reed. Uiteraard werd de foto gemaakt door (een van) de bijrijders.

Warempel, om een Oudnederlands woord te gebruiken. Iedere dag, van maandag 5 maart tot en met vrijdag 16 maart, reed er een Renault Scenic voor mijn neus. OK, je hebt er verder niets aan en het is een totaal zinloos onderzoek, maar geniet van de collage.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Faith Brook (90): Brits actrice
Gloria Sachs (85): Amerikaans modeontwerpster
Karl Roy (43): Filippijns rockzanger
Namik Abbasov (47): Russisch moordverdachte
Huib Eversdijk (78): Nederlands politicus
Estanislau Basora (85): Spaans voetballer
John Demjanjuk (91): Oekraïense oorlogsmisdadiger
Haim Alexander (96): Duits componist

Het woord van de week: Snoggen.

Boete

De waan(zin) van de week

Het is tijd voor een waar gebeurd verhaal, dat begon op een regenachtige dag in juli 2010. Het verkeer kroop vooruit en een ritje van Noordwijk naar Leiderdorp, dat normaliter binnen twintig minuten afgerond kan worden, werd gerekt tot een uur. Ter hoogte van Leiden was er eindelijk een gaatje, maar hoppa; daar gingen de verkeerslichten op oranje. Nog even gas geven om er door te komen en jawel: flits!

Enkele weken later lag de bekeuring op de bon; 56 kilometer gereden, waar 50 kilometer de maximum snelheid is. De ontvanger vond dat er sprake was van verzachtende omstandigheden, diende bezwaar in en vroeg de foto op. De foto werd verstuurd, maar de officier van justitie vond dat de bekeuring van 48 euro terecht was. Ook het beroep wees de officier van justitie af. De zaak ging vervolgens naar de kantonrechter.

De boete-ontvanger kon op het tijdstip van de zitting niet aanwezig zijn, maar liet zich vertegenwoordigen door een zelfgeschreven schriftelijke verdediging. De kantonrechter sprak zich uit over de zaak en gaf zijn oordeel. Dit oordeel viel uit in het voordeel van de officier van justitie. Het verdict lag enkele weken later in de brievenbus: de boete van 48 euro is terecht, want er is door rood licht gereden.

Pardon? Gelukkig was er de foto, die duidelijk aangaf dat er niet door rood licht was gereden. Het slachtoffer van deze gerechtelijke dwaling tekende beroep aan tegen het vonnis van de kantonrechter, in een poging om het vonnis door het gerechtshof nietig te verklaren. Dit beroep werd ingezien door een advocaat-generaal van het gerechtshof in Leeuwarden. Hij oordeelde dat het bedrag (nog steeds 48 eurotjes) onder het minimumbedrag lag van zaken waarover het gerechtshof zich uit. Maar hij gaf ook aan dat hier sprake was van een uitzondering; de kantonrechter had de schriftelijke verdediging van de betrokkene niet in overweging genomen en de motivatie van de kantonrechter betrof het negeren van een ‘rood uitstralend verkeerslicht’. De advocaat-generaal oordeelde derhalve: ‘Nu niet vastgesteld kan worden of de kantonrechter op de bezwaren van de betrokkene tegen de beslissing van de officier van justitie heeft beslist, is de doorbreking van het appèlverbod in dit specifieke geval mijns inziens gerechtvaardigd.’

Het gerechtshof ging zich derhalve buigen over deze zaak en oordeelde dat de beslissing van de kantonrechter vernietigd zou worden. De zaak werd vervolgens weer terugverwezen naar de kantonrechter, zodat deze een nieuw oordeel moest vormen over de 48-euro-boete. De uitspraak hiervan was dinsdag 6 maart. De kantonrechter gaf aan de boete-ontvanger aan, dat hij het zeer spijtig vond hoe het was gelopen. Hij vroeg aan de officier van justitie of die wist van de voorgeschiedenis van deze zaak, maar deze officier van justitie moest bekennen dat ‘het dossier niet compleet was’. Vervolgens oordeelde de kantonrechter dat hij de ‘boete matigde tot nihil’ en voegde eraan toe: ‘Bovendien wil ik u mijn oprechte excuses maken’. Met name deze laatste zin werd bijzonder gewaardeerd door de gedaagde. Na bijna twee jaar en tussenkomst van twee officieren van justitie, een directeur-generaal en minimaal drie rechters was deze kwestie van 48 euro eindelijk afgerond.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Lucio Dalla (68): Italiaans zanger, songwriter en muzikant
Ivo Coljé (61): Nederlands beeldhouwer
Diny Auwens-van Amstel (63): Nederlands operazangeres
Henk van der Straaten (75): Nederlands ondernemer
William Heirens (83): Amerikaans seriemoordenaar
Jaap Boersma (82): Nederlands politicus
Wim Koopmans (70): Nederlands zanger
Jimmy Ellis (74): Amerikaans zanger
Max de Winter (91): Nederlands wetenschapper

Het woord van de week: Oproeping.

Megalomanie

Column: De waan(zin) van de week

Nu het tijdperk Job definitief is afgelopen, buitelen de PvdA-kamerleden over elkaar heen om te proberen de macht naar zich toe te trekken. Eerst was er de 34-jarige Van Dam die zich kandidaat stelde om de PvdA te gaan leiden. Hij werd gevolgd door Samsom, Plasterk en Albayrak. En als een duveltje uit een doosje meldde plots Lutz Jacobi (wie?!?) zich aan als reddende engel. Ik bewonder optimistische mensen, maar enige realiteitszin is ook wel handig om te hebben als je op het politieke vlak actief bent.

En toen was daar opeens Naema Tahir, die tijdens het televisieprogramma Binnenhof in haar gesproken column verkondigde dat persvrijheid een groot goed was, maar niet voor iedereen mocht gelden. Ze doelde specifiek op overvalsjournalist Rutger Castricum. Los van deze persoon is het natuurlijk van de gekke dat je onderscheid zou maken in wie wel of geen vragen mag stellen aan bijvoorbeeld politici. En dan zou je nog moeten passen op de manier waarop je iets vraagt ook. Voor je het weet zijn we terug in de jaren ’50: ‘Excuseer weledelgestrenge Minister, betaamt het u enkele seconden van uw kostbare tijd in te ruimen om zo vriendelijk te zijn een nederige vraag van deze interviewer te willen beantwoorden? Dank u wel zeer beleefd met de meeste hoogachting, uwe excellentie!’

Natuurlijk was de column koren op de molen voor Powned, waarvan de medewerkers niet vies zijn van een relletje. Castricum ging verhaal halen bij de woning van Tahir’s partner Andreas Kinneging. Zij sliep nog, maar Kinneging – een voormalig Nederlands Kampioen gewichtheffen, flipte tijdens het interview en kon zijn handjes niet thuis houden. Op de beelden is niet te zien of hij de keel van Castricum dicht kneep, maar Kinneging geeft toe dat hij de interviewer bij de sjaal pakte. Je behoort gewoon van iemand af te blijven en moet je verre laten van fysieke intimidatie. Zeker als je een oud-kampioen gewichtheffen bent. Kinnegin zou beter moeten weten, maar de hoogleraar is blijkbaar toch niet zo slim als hij zelf denkt.

Nou, vooruit. Toch maar een paar regels wijden aan ‘Indiana Joan’, die Nederland gaat vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Ik vind het helemaal prima dat Nederland afstapt van de brave, anoniem uitgedoste zangers en zangeressen. Zonder versiering en veel poeha weet je dat je in deze zangwedstrijd kansloos bent. Maar dat indianenpak is een geval van ‘tussen het servet en het tafellaken’. Het is het net niet. Of beter gezegd: helemaal niet. Tijdens de voorrondes komt er plotseling een jongedame voor de camera’s te staan die zich als indiaan heeft uitgedost. En overigens verschrikkelijk slecht Engels kan zingen, maar dat terzijde. Dat iemand zich in indianenkleren durft uit te dossen is voor veel Nederlanders wellicht al heel moedig, maar het zal in de Oost-Europese landen geen indruk maken. De deelnemers uit die naties zijn vele malen extravaganter en zullen dus alle stemmen wegkapen van Joan. Hoe Nederland wel door de voorronde komt? Schrijf een lied met veel ‘Na na na’ en ‘Hurray’ er in en laat dit zingen door een tiental uitstekend uitziende dames en twee aantrekkelijke heren. Succes verzekerd.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Colin Ireland (57): Brits seriemoordenaar
Frank Carson (85): Brits komiek
Jan Carmiggelt (68): Nederlands journalist en schrijver
Heinz Falke (81): Nederlands kunstenaar
Oscar McIntyre (17): Australisch motorcoureur
Richard Carpenter (78): Brits producent, acteur en scriptschrijver
JCJ Vanderheyden (83): Nederlands kunstenaar
Hans van Wiggen (71): Nederlands liedjesschrijver
Hal Roach (84): Iers komiek

Het woord van de week: Monstervirus.

Jobhopper

Column: De waan(zin) van de week

De teerling is geworpen en het is onduidelijk wat de laatste druppel was voor Job Cohen. Het artikel in Trouw, waar hij liet blijken dat zijn PvdA goed op de plaats zou staan naast de SP? Wat hem het verwijt opleverde dat de PvdA geen SP-light zou moeten worden. Of was de mededeling dat de PvdA weggezakt was naar 13 zetels in de peilingen het beslismoment voor Job om definitief op te stappen als fractievoorzitter van de landelijke PvdA?

Bij de andere partijen werd oprechte spijt betuigd dat Cohen weg ging. Alom werd hij geroemd als een ‘integer’ man. Maar met al zijn integriteit redde hij het niet in de landelijke politiek. Zegt dat wat over Cohen of zegt dat iets over die politiek? Cohen’s opvolger krijgt het echter gemakkelijk. Wie het ook zal zijn (Hamer? Samsom? Plasterk?), direct na het bekendmaken van de nieuwe fractievoorzitter zal de PvdA in de peilingen stijgen. En zo lang die nieuwe leider geen domme fouten maakt, blijft deze partij het momentum behouden. Ten koste van de (fictieve) zetels van andere partijen.

Miljoenen mensen werken het hele jaar rond keihard om alle vaste lasten te kunnen betalen. Ze moeten ook wel, want het niet betalen van de elektriciteit of de huur/hypotheek leidt onverbiddelijk tot afsluiting danwel uitzetting. Ondertussen fungeert de internationale politiek nog altijd als zachte heelmeester. En wordt de lange lijdensweg van Griekenland naar een onvermijdelijk faillissement met weer enkele maanden tot twee jaar verlengd. Honderddertig miljard euro verdwijnt weer in een diepe bodemloze put; dat is geld waar we in Europa en dus ook in Nederland heel mooie en goede dingen mee hadden kunnen doen. Bijvoorbeeld op het gebied van ecologie, ontwikkeling en onderzoek. Twee jaar geleden was al duidelijk dat Griekenland de boel heeft opgelicht. Laat het land failliet gaan, dat is uiteindelijk het beste voor niet alleen de Grieken zelf, maar ook voor alle Europeanen. Ierland en IJsland zijn immers ook op het rechte pad gekomen; hun economieën stijgen weer. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Jan Beijering (90): Nederlands ondernemer
Eberhard Horst (88): Duits schrijver
Gerrit Ybema (66): Nederlands politicus
Anthony Shadid (43): Amerikaans journalist
Anil Ramdas (54): Nederlands schrijver, journalist en programmamaker
Rinus Sangers (62): Nederlands politicus
Roald Aas (83): Noors schaatser
Luc Flad (76): Nederlands voetballer
Renato Dulbecco (97): Italiaans viroloog

Het woord van de week: Dierenvoedselbank.

Olifant

De auto staat algemeen bekend als de heilige koe, waar de eigenaar maar geen afstand van wil nemen. Het openbaar vervoer, en dan met name de megalomaan grote bussen en plannen voor nieuwe busbanen, tramlijnen of ‘Hoogwaardig Openbaar Vervoer’ (HOV) verbindingen, past in dezelfde categorie; de heilige olifant.

Het Openbaar Vervoer was een goed idee in de 19de eeuw, toen de mensen nog geen eigen auto hadden. Maar het busverkeer kan niet op tegen de concurrentie van de auto en moet zo langzamerhand geminimaliseerd worden. Eerst moet de gebruiker zich door weer en wind naar een bushalte toe worstelen, waarna hij gebracht wordt naar een plek waar hij niet wil zijn. En dan moet je nog geluk hebben, dat de bus niet te laat, te vroeg of helemaal niet rijdt.

Hele generaties aan bestuurders, al dan niet op het niveau van de provinciale overheid, dromen er echter van om de grondlegger te zijn van weer een nieuw openbaar vervoerverbinding. Alles moet wijken om hun ‘visie’ te realiseren. Het maakt hen niet uit dat er totaal geen behoefte aan nog meer busverkeer is en dat de overige, al overbelaste, verkeersstromen nog meer in het geding komen.

De besluitvorming over de Rijn Gouwe Lijn (RGL) is een voorbeeld van hoe een bestuurder zijn wil probeert door te drammen. Onder leiding van toenmalig gedeputeerde Asje van Dijk werden gemeenten als Leiden, Katwijk en Noordwijk onder zeer zware druk gezet om dat tramlijntje aan te leggen. Hiervoor in de plaats zouden bestaande busverbindingen opgeheven worden, omdat de RGL anders nog minder rendabel zou worden. Pas na het vertrek van Van Dijk hebben zijn opvolgers (deels) op de rem getrapt. Al blijft de RGL-droom nog voortsudderen. 400 miljoen euro is er nog beschikbaar voor dat gedrocht: stop dat geld in de Rijnlandroute, zodat daar een echte verbindingsweg kan komen die twee keer twee rijstroken heeft.

In de regio Duin- en Bollenstreek zet de Provincie Zuid-Holland haar ideeën door om een HOV-verbinding aan te leggen, die van Noordwijk tot aan Amsterdam/Schiphol moet lopen. Kijkt er iemand wel eens naar de voorbijrijdende bussen in deze regio? De godganse dag zit er niemand of hooguit drie personen in. OK, met uitzondering van twee halve uurtjes per dag. Ondertussen ontregelen die bussen wel het overige verkeer, aangezien zij voorrang krijgen bij de stoplichten. Hierdoor stijgt de wachttijd van al het autoverkeer en komen er meer CO2-emissies de lucht in.

Het maakt de dromende bestuurders allemaal niet uit. ‘Ram die HOV over de Lisserbrug. Natuurlijk is die brug nu al een doorstroomramp voor het verkeer, maar we geven de bus gewoon voorrang.’ Een totale verkeersinfarct wordt hier natuurlijk het gevolg van. Daarna moet de HOV door de Sportlaan in Lisse; ten koste van een deel van een woningbouwproject. Maar dat maakt niet uit: alles moet wijken, want de HOV-bus komt eraan! Door gaat de HOV, via Sassenheim naar Voorhout. Oh wacht; daar is ook een totaal overbelaste weg; de Herenstraat. Dat is ook de perfecte route om de HOV-bus doorheen te stouwen. Met nog meer vertraging en ergernis voor het overige verkeer. HOV? Weg ermee!

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Janice Voss (55): Amerikaans astronaut
Eelke Scherjon (56): Nederlands klompenmaker
Marie-Louise Haumont (93): Belgisch schrijfster
Barbara Marianowska (64): Pools politica
Jeffrey Zaslow (53): Amerikaans journalist, schrijver en columnist
Adriaan Bontebal (59): Nederlands dichter
Gratia Schimmelpenninck van der Oye (99): Eerste Nederlandse vrouw op Olympische Winterspelen
Whitney Houston (48): Amerikaans zangers
Lillian Bassman (94): Amerikaans schilder en kunstfotografe

Het woord van de week: Treeplanker.

Zelfdoding

Column: De waan(zin) van de week

Het meest schokkende nieuws van deze week vond ik dat seksueel misbruik van kinderen onder de 12 jaar nog niet als verkrachting was aangemerkt. Tot nog toe werden dit soort gevallen bij de rechtbank behandeld als ‘ontucht’. Het is dan ook niet meer dan terecht dat dit seksuele misbruik voortaan ‘verkrachting’ heet. De strafmaat gaat dan omhoog naar 15 jaar, wat nog steeds aan de lage kant is. Het aantal agenten dat zich actief bezig houdt met het opsporen van kinderporno wordt verdubbeld naar 150 en ook dat is aan de lage kant. Er staan namelijk genoeg agenten op straat (al dan niet met een lasergun) die zich met deze opsporing kunnen gaan bezighouden.

Voortaan kunnen mensen die hun leven niet meer zien zitten met behulp van anderen een einde maken aan hun leven. De Stichting Levenseindekliniek neemt deze taak op zich. Artsen bezoeken patiënten thuis en screenen hen of ze ‘stervenswaardig’ zijn. Als dat zo is, kunnen de patiënten worden opgenomen in de kliniek, waarna het einddoel binnen drie dagen bereikt is. Wie een familielid verloren heeft, die aan het einde zeer veel pijn leed, wordt vanzelf voorstander van een eigen beschikking over leven en dood. Waarom het leven nodeloos verlengen als de persoon de rest van zijn of haar leven alleen maar ondraaglijke fysieke pijn moet lijden?

‘Ondraaglijke’ geestelijke pijn vind ik echter een hellend vlak. Mensen die zwaar depressief zijn, hebben regelmatig zelfmoordneigingen. Moet je die neiging belonen, of is het beter om de persoon intensief te begeleiden naar een andere manier van leven? Zoals professor Rene Diekstra in de jaren ’80 al zei: ‘Niet het leven zelf is zinloos, maar het leven dat ik leid is zinloos. Daarom is het noodzakelijk dat ik begin met het leiden van een ander leven.’

En verder: de SP stijgt in de peilingen en tegelijkertijd maken we in Nederland koudegolf mee. Het een zou toch niet met het ander te maken hebben?

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Gerlando Alberti (88): Italiaans maffiabaas
Roger Kerryn (86): Belgisch politicus
Steve Appleton (51): Amerikaans topman Micron
Hessel van der Wal (73): Nederlands cabaretier, liedjesschrijver en chansonnier
Marcel Bolsius (66): Nederlands radiopresentator
Jazmin De Gracia (27): Argentijns model en journalist
Gaston Vets (63): Belgisch sportbestuurder

Het woord van de week: Reanimatieinformatie.

Glijden

Column: De waan(zin) van de week

Wie al dan niet vrijwillig zijn baan verliest, is als het aan het kabinet ligt vogelvrij verklaard. Hij is voortaan verplicht om zijn huis open te stellen aan eenieder die wil controleren of de uitkering wel terecht wordt ontvangen. Weigeren van toegang van een controleur staat gelijk aan het verliezen van een levensreddende uitkering. En zo komt de overheid ook bij de mensen binnen om achter de huisdeuren te kijken wat daar gaande is. Deze week werd in de Tweede Kamer het wetsvoorstel behandeld waarin huisbezoeken worden vastgelegd als onderdeel van wijzigingen in de wet Werk en Bijstand. Als de Eerste Kamer het ongebreideld binnentreden van woningen ook goedkeurt, is de regering op een glijdend pad getreden waar bijna geen weg meer terug te vinden zal zijn.

De natte droom van elke basisscholier kwam de afgelopen weken uit: tienduizenden leraren gingen staken, zodat leerlingen op 200 scholen een donderdagje vrij hadden. De kans op succes was van tevoren al niet groot, want er is meer nodig dan 20.000 mensen om regeringsplannen overhoop te halen. Maar de actie werd overschaduwd door Marten Kircz, bestuurder bij de Algemene Onderwijsbond. Hij zei dat minister van Onderwijs Marja van Bijsterveldt ‘het intellectuele niveau mist voor een minister’ en dat ze de ‘beroerdste minister van Onderwijs ooit’ is. Met die woorden was natuurlijk iedere kans verkeken dat de minister welwillend zou luisteren naar de wensen van de docenten. Ook bij veel politieke partijen stuitte deze uitspraak op onbegrip. Een bestuurder van de Algemene Onderwijsbond zou toch beter moeten weten: Kircz’ uitspraak valt in de categorie: ‘Hij was een beetje dom’.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Ton Lutgerink (65): Nederlands danser en choreograaf
Klaas van de Pol (87): Nederlands sportbestuurder
Sukumar Azhikode (85): Indiaas schrijver
Mark Reale (56): Amerikaans heavy metal gitarist
Ian Abercrombie (77): Brits acteur
Pavel Vancea (47): Roemeens karatekampioen
Oscar Luigi Scalfaro (93): Italiaans politicus en president

Het woord van de week: Winteropvang.

Radicaal

Column: De waan(zin) van de week

Het CDA gaat het radicaal anders doen. Al tientallen jaren schippert het CDA waar het gaat om regeringssamenwerking tussen de PvdA en de VVD, al dan niet met (gedoog)steun van andere partijen. Na het verkiezingsechec van 2010 is deze partij echter weggezakt naar circa 12 zetels in de peilingen. En dat zorgt voor paniek in de resterende CDA-geledingen. Daarom is een onderzoek opgesteld, met als uitkomst dat het CDA terug moet naar het midden. Maar nu naar het ‘radicale’ midden. Over contradictio in terminis gesproken…

Met ‘radicale midden’ wordt natuurlijk benoemd dat het CDA zich wil afzetten tegen de VVD en PVV, om zo weer een eigen (regerings)gezicht te krijgen. Met het ageren tegen de hypotheekrenteaftrek en het promoten van de culturele sector hoopt de partij miljoenen kiezers te overtuigen om bij de volgende verkiezingen op het CDA te stemmen. De hand van de (links georiënteerde) partijvoorzitter Peetoom is natuurlijk duidelijk zichtbaar. De hamvraag voor 2012 is natuurlijk: hoe betrouwbaar zal het CDA zijn waar het gaat om de uitvoering van het coalitieakkoord?

Ondertussen slijpen de oppositiepartijen opgetogen hun messen en zien politieke kansen in de voortslepende CDA-affaire. PvdA-voorman Job Cohen roept Mark Rutte op om af te treden als premier en Emiel Roemer (SP-hoofd) mag zich de komende tijd virtueel minister-president noemen. In de peilingen staat zijn partij op 32 zetels. Enkele jaren geleden gaf Roemer al aan wat te zien in een linkse samenwerking: links Nederland zal de vingers aflikken bij een regeringscoalitie van SP, PvdA en GroenLinks. Vorige week kwam naar buiten welke maatregelen zo’n regering zou nemen. De inwoners en bedrijven moeten dan fors meer gaan betalen voor gas, water en elektriciteit. Er komt een nieuw belastingtarief voor de hoogste inkomens en het ‘ontspoorde financiële stelsel’ moet worden aangepakt. Hoe deze potentiële regeringscoalitie dat wil aanpakken, is nog onduidelijk. Maar voor suggesties verwijs ik graag naar eerdere door mij geschreven columns over dit onderwerp.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Harry op de Laak (86): Nederlands kunstenaar
Gustav Leonhardt (83): Nederlands dirigent en organist
Piet Römer (83): Nederlands acteur
Richard Bruno (87): Amerikaans kostuumontwerper
Rudi van Dantzig (78): Nederlands balletdanser en choreograaf
Philo Weijenborg-Pot (84): Nederlands advocate en politica
Jeroen Soer (55): Nederlands radiomaker
Rita Gorr (85): Belgisch mezzosopraan

Het woord van de week: Toptarief.