Moet Griekenland wel of niet overstappen naar de Drachme? Moet het land behouden blijven als lid van de EU? Het lijken vragen de meest belangrijke politieke vragen van dit moment, maar de praktijk van de dag gaat sneller dan het theoretische gekeuvel. Het kamp dat Griekenland bij de EU wil houden, beargumenteert dat een Grieks exit zal leiden tot een domino-effect. Grieken zullen hun geld van de banken halen en door deze bankrun vallen de financiële instellingen in dat land om. Nadat het Griekse lijk is kaalgeplukt, zullen de financiële markten zich richten op het volgende land dat geslachtofferd moet worden; Spanje, Italië of Portugal.
De mensen die Griekenland nu willen laten vallen, praten over een bodemloze put waar ‘wij’ miljarden euro’s in storten. Met als gevolg dat Nederland nu zelf miljarden euro’s tekort komt op de begroting. Maar deze discussies hebben totaal geen zin; de uitkomst is onvermijdelijk. Een dood paard gaat niet meer bewegen op het moment dat je ‘m opzet. Landen zijn decennialang bezig geweest om meer geld uit te geven dan ze aan inkomsten hadden. Nog meer geld uitgeven om de financiële problemen op te lossen, werkt niet. Een land dat technisch, financieel en feitelijk failliet is, moet van voren af aan beginnen. In de ziekenhuizen wordt een afgestorven arm niet voor niets afgezet; als die arm behouden zou blijven, zou het dode vlees de rest van het lichaam aantasten. Door een goedkopere munteenheid wordt een land als Griekenland veel aantrekkelijker voor bedrijven om zich daar te vestigen, te produceren en te exporteren.
Daarnaast moet de politiek nu duidelijk zijn, dat de huidige manier waarop economie wordt bedreven, op haar einde loopt. Nu bepalen enkele bedrijven en biljardairs de prijzen van grondstoffen en eerste levensmiddelen als olie, gas, staal en graan. De prijsstijgingen worden niet bepaald door een gebrek of overvloed aan die producten, maar zijn onderhevig aan grove speculaties. A la baisse of a la hausse. Het speculeren moet nu afgelopen zijn; grondstoffen en eerste levensbehoeften als etenswaren moeten aan maximumprijzen gekoppeld worden. Dit zorgt voor algeheel lagere prijzen voor producten, maar ook – en vooral – gaat dit de armoede wereldwijd tegen. Voor wie een dollar per dag verdient, betekent een stijging van de prijs voor een kilo rijst het verschil tussen zijn kind wel of niet naar school laten gaan.
Het woord van de week: Grexit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten