Voorbij

Column: De waan(zin) van de week

Na 67 jaar en 19 dagen is voor tienduizenden Nederlanders eindelijk de Tweede Wereldoorlog voorbij. Klaas Carel Faber, de ooit ter dood veroordeelde Nederlandse oorlogsmisdadiger, is op 24 mei overleden. Hij werd onder meer veroordeeld voor de moord op 22 verzetshelden. Dit vonnis werd later omgezet in een levenslange gevangenisstraf, maar Faber ontsnapte in 1952 uit de Koepelgevangenis in Breda.

Hij vluchtte daarna naar Duitsland en kon vervolgens in alle vrijheid in Essen en later in Ingolstadt wonen. Noch de Nederlandse, noch de Duitse justitie hielden zich actief bezig met zijn opsporing, maar een alerte journalist spoorde hem in 2003 op. Sinds die tijd is er een juridisch getouwtrek geweest om Faber al dan niet in de gevangenis te krijgen. Het is uiteindelijk niet gelukt om hem achter de tralies te plaatsen, maar de nabestaanden en alle nog levende oorlogsslachtoffers kunnen zich geruststellen met de gedachte dat Faber de laatste negen jaar geen dag heeft geleefd zonder de angst om weer de cel in te gaan.

Nu is hij op 90-jarige leeftijd overleden; zijn nieren hebben er de brui aan gegeven. Hij kan handen schudden met zijn Nazi- en NSB-vriendjes die hem al voor gegaan zijn: Anton Mussert, Rost van Tongeren en zijn broer Pieter Johan. Is hiermee de kous af? Wel waar het gaat om de vervolging van Nederlandse oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog. Maar zowel de Nederlandse als de Duitse overheid moeten zich kapot schamen. Zij hebben toegestaan dat een moordenaar, c.q. een medeplichtige aan een massamoord, decennialang vrij heeft mogen rond lopen.

Wie zich ook mogen schamen zijn de Gemeentelijke Opsporings Ambtenaren en politieagenten in Amsterdam. Zij traden deze week met volle kracht op tegen een argeloze Italiaanse toerist, rukten hem hardhandig bij zijn fiets weg en drukten hem met volle kracht en met zes man tegen de grond. Simpelweg omdat hij zich voortbewoog op een stuk terrein bij het Centraal Station waar heel onduidelijk is aangegeven dat je daar niet mag fietsen. Aan de ene kant worden miljoenen euro’s gespendeerd om Amsterdam aantrekkelijk te maken voor toeristen. Maar door zo’n stupide actie is al dat geld nutteloos gebleken. Een excuus van de dienders zou hier op zijn plaats zijn.

Afgestorven

Moet Griekenland wel of niet overstappen naar de Drachme? Moet het land behouden blijven als lid van de EU? Het lijken vragen de meest belangrijke politieke vragen van dit moment, maar de praktijk van de dag gaat sneller dan het theoretische gekeuvel. Het kamp dat Griekenland bij de EU wil houden, beargumenteert dat een Grieks exit zal leiden tot een domino-effect. Grieken zullen hun geld van de banken halen en door deze bankrun vallen de financiële instellingen in dat land om. Nadat het Griekse lijk is kaalgeplukt, zullen de financiële markten zich richten op het volgende land dat geslachtofferd moet worden; Spanje, Italië of Portugal.

De mensen die Griekenland nu willen laten vallen, praten over een bodemloze put waar ‘wij’ miljarden euro’s in storten. Met als gevolg dat Nederland nu zelf miljarden euro’s tekort komt op de begroting. Maar deze discussies hebben totaal geen zin; de uitkomst is onvermijdelijk. Een dood paard gaat niet meer bewegen op het moment dat je ‘m opzet. Landen zijn decennialang bezig geweest om meer geld uit te geven dan ze aan inkomsten hadden. Nog meer geld uitgeven om de financiële problemen op te lossen, werkt niet. Een land dat technisch, financieel en feitelijk failliet is, moet van voren af aan beginnen. In de ziekenhuizen wordt een afgestorven arm niet voor niets afgezet; als die arm behouden zou blijven, zou het dode vlees de rest van het lichaam aantasten. Door een goedkopere munteenheid wordt een land als Griekenland veel aantrekkelijker voor bedrijven om zich daar te vestigen, te produceren en te exporteren.

Daarnaast moet de politiek nu duidelijk zijn, dat de huidige manier waarop economie wordt bedreven, op haar einde loopt. Nu bepalen enkele bedrijven en biljardairs de prijzen van grondstoffen en eerste levensmiddelen als olie, gas, staal en graan. De prijsstijgingen worden niet bepaald door een gebrek of overvloed aan die producten, maar zijn onderhevig aan grove speculaties. A la baisse of a la hausse. Het speculeren moet nu afgelopen zijn; grondstoffen en eerste levensbehoeften als etenswaren moeten aan maximumprijzen gekoppeld worden. Dit zorgt voor algeheel lagere prijzen voor producten, maar ook – en vooral – gaat dit de armoede wereldwijd tegen. Voor wie een dollar per dag verdient, betekent een stijging van de prijs voor een kilo rijst het verschil tussen zijn kind wel of niet naar school laten gaan.

Het woord van de week: Grexit.

Pestmoordenaars

Column: De waan(zin) van de week

Deze column schrijf ik als eerbetoon aan alle pestslachtoffers. Door de jaren heen zijn honderdduizenden levens verwoest door klas- of buurtgenootjes die de individualisten in onze samenleving vernederden, treiterden, stilzwegen en kapot maakten. Triest dieptepunt was onlangs de zelfmoord van het pas 13-jarige meisje Livia uit Pijnacker. Haar pestende klasgenootjes en de meelopers hebben deze zelfmoord op hun geweten; het zijn pestmoordenaars geworden.

Kinderen die gepest worden, dragen iedere dag een zwaar juk. ’s Ochtends na het wakker worden, neemt de vrees voor wat er die dag komen zal al gauw de overhand. Ook is er de hoop dat die dag wél een leuke dag zal worden. Maar hoe langer het pesten voort duurt, hoe vager die hoop wordt totdat de hoop compleet verdwenen is. Voor pestslachtoffers is  het bijna altijd moeilijk om over hun problemen te praten. Met wie moeten ze dat doen? Vaak hebben ze geen vriendjes of vriendinnetjes omdat de andere kinderen bang zijn om zelf slachtoffer te worden als ze het voor een pestslachtoffer opnemen. En aan je ouders vertellen dat je gepest wordt, doe je ook maar hooguit een paar keer. Want nadat je het verteld hebt, zijn er vaak maar twee gevolgen. Of je ouders spreken er schande van en horen de verhalen verder machteloos aan. Of ze ondernemen actie, stappen naar de school om hun beklag te doen. Na maatregelen van de schoolleiding tegen de pesters, worden de pestpartijen vervolgens alleen maar erger.

Meer dan de helft van de pestslachtoffers loopt rond met zelfmoordneigingen. De een doet dit om niet meer de pijn van het getreiterd worden te voelen. De ander besluit om de hand aan zichzelf te slaan, uit de hoop dat de pesters zich schuldig zullen voelen. Degenen die vervolgens verantwoordelijk zijn voor de zelfmoord; de pesters, blijken die schuldgevoelens echter niet tot nauwelijks te kennen. Ze ontkennen of bagatelliseren hun aandeel in de pesterijen en gaan over tot de orde van hun dag. Op dit moment worden, na een door pesten veroorzaakte zelfmoord, de pesters en meelopers niet behandeld voor hun pestgedrag. Dat moet veranderen. Wanneer in de toekomst een pestslachtoffer tot haar of zijn wanhoopsdaad is gekomen, moeten de veroorzakers verplicht psychologisch onderzocht en begeleid worden. Die behandeling mag pas beëindigd worden nadat de pestmoordenaars hebben ingezien dat wat zij deden – of nalieten – onacceptabel is.

Een betere wereld begint bij jezelf. Denk aan je medemensen.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Sibusiso Duma (25): Zuid-Afrikaans polospeler

Zvi Zeitlin (90): Russisch violist

Lloyd Brevett (80): Jamaicaans bassist

Jimmy Smet (34): Belgisch voetballer

George Knobel (89): Nederlands voetbaltrainer

Gerard van Westerloo (69): Nederlands journalist

George Lindsey (83): Amerikaans acteur

Het woord van de week: Pestmoord.

Verkiezingen

Column: De waan(zin) van de week

Het was zonder twijfel een politieke week in optima forma. Na zeven weken onderhandelingen trok Wilders de stekker uit het gedoogkabinet en dat betekende het einde van een centrumrechtse regering die vrijwel niets heeft kunnen bereiken. Op de 130 km op de (meeste) snelwegen na dan en dat is te danken aan de voortvarendheid van minister Schultz Van Haegen.

De linkse oppositie verraste heel Nederland door direct na het bepalen van de nieuwe verkiezingsdag (12 september) door te pakken. De Kunduzcoalitie, bestaande uit ChristenUnie, GroenLinks en D66 samen met CDA en VVD vonden elkaar binnen anderhalve dag om zo’n 10 miljard euro aan bezuinigingen en belastingverhogingen overeen te komen. Die leidde tot lof uit Europa en van de credit rating agencies; u weet wel, die bureaus die geld verdienen door zelf te bepalen welk land wordt afgewaardeerd in haar leenstatus. Met zulke vrienden…

Maar zonder dat akkoord had Nederland inderdaad een flater geslagen, internationaal gezien. Natuurlijk is het een feit dat dit land mede in de financiële problemen gekomen is door het miljardengekluns van andere Europese naties. Maar het door Nederland niet voldoen aan internationaal afgesproken verdragen, zou er alleen maar toe leiden dat ook andere landen hun begrotingsregime zullen versoepelen. En het is nu al dweilen met de kraan open.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Chris Ethridge (65): Amerikaans bassist

Nell Ginjaar-Maas (80): Nederlands politica

Louis le Brocquy (95): Iers schilder

Wim Franken (90): Nederlands componist en beiaardier

David Weiss (65): Zwitsers kunstenaar

Dik Bruynesteyn (84): Nederlands striptekenaar en cartoonist

Roland Moreno (66): Frans uitvinder van de chipkaart

Benzion Netanjahu (102): Israëlisch historicus

Het woord van de week: Kunduzcoalitie.