Claimcultuur

De waan(zin) van de week

Eerder deze week beklaagde een echtpaar op tv zich dat ze op vakantie waren in Thailand en dat ze overvallen werden door noodweer en overstromingen. Ze moesten zelfs hun campingplaats verlaten en werden geëvacueerd. Maar, en nu komt het ergste: de nieuwe locatie was niet zo goed als hun in de vakantiefolder was toegezegd!

De vrouw verwoordde het ongeveer als volgt: “We werden weggebracht en vanuit de bus konden we ook al die mensen zien die hun huis verloren hadden en moedeloos langs de kant van de weg zaten.” Het echtpaar vond het blijkbaar zo verschrikkelijk dat ze dit moesten aanschouwen, dat dit een van de redenen was om een schadevergoeding te eisen. Een vertegenwoordiger van de ombudsman verklaarde dat ze volledig in hun recht stonden.

Schadevergoeding? Wat een onzin! Vroeguh ging ik met m’n rugzak op vakantie; op weg naar het volgende avontuur. En als er iets niet goed ging, was dat extra bagage om thuis mooie verhalen over te vertellen. Het bewuste echtpaar mag dankbaar zijn dat ze uit het getroffen gebied geëvacueerd werden. En hoe zouden al die dakloze Thai denken over het feit dat dit echtpaar schadevergoeding eist? Voor een in het water gevallen vakantie? Gaat u schamen, stelletje schadevergoedingeisers!

Ondertussen loopt de cultuursector te hoop tegen de 200 miljoen aan bezuinigingen, waar het kabinet zich binnenkort over buigt. Natuurlijk is cultuur belangrijk voor een samenleving, maar het mag best een flink pond minder. Waarom moet de maatschappij opdraaien voor, ik noem maar een voorbeeld, vijftig acteurs die schaars gekleed twee uur lang op een podium oerkreten uitslaken. En dat voor een handvol mensen in het publiek. De kunst- en cultuursector kan best andere vormen van inkomsten overwegen, zoals sponsoring door de lokale ondernemers. Of houd eens een keer een kunst/schilderijenveiling, waarvan de opbrengst naar een toekomstige uitvoering gaat. Beste kunstenaars; samen staat u sterk!

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Mans Flik (86): Nederlands burgemeester
Christa Rosier (50): Nederlands omroepster
Ryan Dunn (34): Amerikaans Jackass-acteur
Jef van der Heijden (85): Nederlands cineast
Adrienne Ledent (111): Oudste Belg
Dennis Marshall (25): Costaricaans voetballer
Jan van Beveren (63): Nederlands voetbaldoelman
Heere Heeresma (79): Nederlands schrijver
Paul Goeken (48): Nederlands auteur, bekend onder pseudoniem Suzanne Vermeer

Het woord van de week: Frituurvlucht.

Dierenliefde

Column: De waan(zin) van de week

Tijdens mijn stage in de Tsjechische Republiek in 1993, werd ik een keer uitgenodigd om het slachten van een varken te mogen ervaren. Op een zaterdagochtend moest ik om 05:00 uur uit de veren voor een treinreis van twee uur. Aangekomen op de eindbestemming, werd ik gastvrij onthaald met een kopje soep.

Mijn gastvrouw nodigde me daarna uit om naar buiten te gaan. Daar stonden vier mannen klaar met een varken. Het beest was met een touw aan een hek vast geknoopt. Drie van de mannen duwden tegen het varken aan totdat hij omviel, waarna ze bovenop hem bleven zitten. Een vierde man had een groot mes in zijn handen en sneed daarmee een deel van de varkenskeel door.

Het varken krijste luid, als een klein kind haast. Het mocht echter niets baten, want een van de slachters zorgde met behulp van pompbewegingen van een voorpoot ervoor dat het bloed uit het lichaam van het varken werd geduwd. Dat bloed werd opgevangen in pannen, om er later een gerecht van te maken. Minutenlang duurde de doodsstrijd van het varken. Op een gegeven moment vloeide het bloed wat minder snel, waarna de nek wat verder werd open gesneden. Het krijsen werd zo mogelijk nog harder, waarna het langzaam wegzakte. Op een bepaald moment zijn mijn gastvrouw: ‘Kaputt’ en inderdaad, enkele seconden later was het varken overleden en lag er enkel een karkas op de grond.

Waarom dit verhaal, beste bloglezer? Ik moest aan deze ervaring denken vanwege het voorstel van de Partij voor de Dieren om een verbod uit te vaardigen tegen het halal en koosjer slachten. Ik weet dat mijn Tsjechië-ervaring niets te maken heeft met koosjer of halal slachten, maar zinloos lijden van een dier is gewoon fout. Ik snap dat religieuze groeperingen hun 3.000-jaar oude traditie in stand willen houden, maar zo’n traditie kan ook aangepast worden aan de moderne tijd. Zo’n aanpassing is best mogelijk, als de betrokken partijen het ook zelf willen. Er heeft mij nog niemand uitgelegd, waarom een dier niet verdoofd mag zijn op het moment dat het geslacht wordt. Dit gebruik is drie millennia geleden ontstaan, in een tijd dat er geen aandacht was voor het dier als levend schepsel.

Het halal/koosjer slachten brengt bovendien een ander punt boven. Waarom mogen gelovigen wel dieren zonder verdoving slachten, maar is dit recht niet toegestaan aan agnosten? Dat is op z’n minst rechtsongelijkheid.

Overigens geniet ik nog steeds van mijn dagelijkse stukje vlees, beste blogger.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Milivoj Asner (98): Kroatisch oorlogsmisdadiger
Mae Wheeler (77): Amerikaans jazz-zangeres
Larry “Wildman” Fischer (66): Amerikaans zanger en songwriter
Leo van Dongen (69): Nederlands wielrenner
Brian Haw (62): Brits vredesactivist
Christa Rosier (50): Nederlands omroepster
Ryan Dunn (34): Jackass-acteur
Maria Gomes Valentim (114): Braziliaans oudste mens ter wereld

Het woord van de week: AOWeg.

Misdrijf

Column: De waan(zin) van de week

Laat ik deze column beginnen met een compliment: het gebruik van de spits- en plusstroken wordt geïntensiveerd. Deze nieuwe rijbanen worden tot nu toe pas open gesteld zodra er 1.500 auto’s per uur over het naastgelegen traject rijden. Dat aantal wordt naar beneden bijgesteld tot 1.350 auto’s. Ik heb nooit begrepen waarom er nieuw asfalt wordt gecreëerd, terwijl je daar maar twee tot vier uur per dag gebruik van kunt maken. Hoe meer je het verkeer namelijk helpt doorstromen, hoe beter dat voor het milieu is. Daarom moet de volgende stap zijn om het hele verschijnsel spits- en plusstroken af te schaffen: asfalt moet gebruikt worden waar het voor bedoeld is: 24 uur inzetbaarheid voor het verkeer.

Ondertussen wordt het steeds meer politici duidelijk dat het geen goede zaak is een land met leningen te belonen, terwijl die staat jarenlang de officiële economische cijfers gewijzigd heeft. Dat heet fraude; een misdrijf waarvoor iedere inwoner en bedrijfsmanagement zwaar gestraft wordt. Als land schijnt dat echter straffeloos te mogen. ‘Vooraanstaande economen’ voorspellen hel en verdoemenis als we Griekenland niet blijven steunen en ze laten weten dat dit land binnen de EU moet blijven. Anders zou dit zware gevolgen hebben voor de economie.

Deze stelling lijkt mij zwaar overtrokken. Gedurende de decennia zijn er steeds landen geweest die in de financiële problemen zijn gekomen en er door leningen van de IMF weer uit zijn gekomen. Deze landen dienden een aantal jaren aan strikte voorwaarden te voldoen om de leningen af te betalen en kwamen er vervolgens op economisch en maatschappelijk vlak veel sterker uit. Een bekend voorbeeld hiervan is Brazilië: dertig jaar geleden een armoedig land en nu al jaren een economische machtsfactor van jewelste.

Wat moeten we doen met Griekenland? Officieel kan het land niet uit de EU – en de euroconvertibiliteit - gegooid worden. Daarom zou het goed zijn om dat land een time-out te geven, waarbij de Griekse economische factoren niet meer worden opgenomen in de euroberekening. Zodra de Grieken hun zaken weer op orde hebben, verdienen ze het weer om volledig onderdeel te zijn van de EU.

Nog een laatste gedachtespinsel: waarom moet ik tot m’n 67ste blijven werken en mogen de Grieken stoppen op hun 53ste? Overigens hebben de babyboomers het weer mooi voor elkaar: alle 55-plussers mogen gewoon stoppen op hun 65ste. De generaties na hun moeten nog jarenlang doorzwoegen.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Jan van der Hoek (55): Nederlands voetballer en voetbaltrainer
Josip Katalinski (63): Bosnisch voetballer
Rein Bloem (105): Nederlands sportpedagoog
Idwal Robling (84): Welsh voetballer en commentator
Bob Spaak (93): Nederlands sportjournalist

Het woord van de week: Geluidsstress.

Waan(zin)

Column: De waan(zin) van de week

Het zijn de komkommers! Nee, de tomaten hebben het gedaan! Echt niet, de EHEC-bacterien komen van de taugé af. Hele bedrijfstakken worden met sluiting bedreigd door hijgerige berichten dat een killerbacterie groentesoorten gebruikt om de mensheid te bedreigen. Nederland is een groot exportland van groenten en fruit en de telers werden keihard in hun gezicht geslagen. De wekelijks schade van misgelopen omzet bedraagt meer dan 50 miljoen euro, zo berekende het Productschap Tuinbouw.

Ondertussen maken veel kinderen dankbaar gebruik van de EHEC-manie. “Mam, ik wil geen fruit eten, want ik wil niet besmet raken met die bacterie.” Welke rechtgeaarde ouder kan daar nog een antwoord op verzinnen?

Over kinderen gesproken: het door anderen laten opvangen van je eigen kind wordt duurder. Dit nieuws zorgde voor stevige kritiek in de media, maar wie nuchter naar de cijfers kijkt beseft dat de eigen bijdrage van ouders al jaren beschamend laag is. Zo betalen ouders die een minimuminkomen verdienen slechts 67 euro per maand. Voor dit bedragje wordt er twee keer per week op hun kroost gepast. Dat is dus 64 uur per maand. Je betaalt dus een euro per uur om je kind volledig te laten verzorgen door een ander. Vroeger noemden we dat slavenarbeid. Ik vind het dan niet zo gek dat dit bedrag omhoog gaat naar 103 euro.

Mensen die drie keer modaal verdienen (minimaal 135.000 euro) betalen nu 424 euro (6,63 euro per uur) voor het bij een ander plaatsen van de kinderen. Dat wordt 11,16 euro per uur (714 euro per maand). Is het nou zo vreemd dat een gezin dat 11.250 euro per maand verdient, hiervan 714 euro opzij zet zodat hun kinderen twee dagen per week elders onder dak zijn? Ik dacht het niet.

Natuurlijk zullen mensen zeggen dat het niet eerlijk is om de kosten voor de kinderopvang te laten stijgen. Noem me ouderwets, maar waar is de tijd gebleven dat ouders hun eigen kinderen opvoedden?


De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Munir Dar (76): Pakistaans hockeyer
Willem Duys (82): Nederlands televisiepersoonlijkheid en radiopresentator
Josephine Hart (69): Brits schrijfster
Harry Bernstein (101): Brits-Amerikaans schrijver
Christof Beukema (64): Nederlands beeldend kunstenaar
Andrew Gold (59): Amerikaans zanger en songwriter (Thank you for being a friend)
Jan van Roessel (86): Nederlands voetballer
Lindsey Durlacher (36): Amerikaans worstelaar
Ludo Martens (65): Belgisch politicus

Het woord van de week: Kwamkwammers.