Daadkracht

Column: Wat een week!

In de week waarin er nog maar een voetbalclub is die op twee fronten meedoet (FC Twente: voor de eerste plaats in de eredivisie en voor de KNVB-beker), is het kabinet er weer niet in geslaagd om een duidelijke economische visie naar de toekomst uit te stippelen.

Maar liefst een half jaar na het begin van de crisis kwam in de nacht van maandag 23 maart op dinsdag 24 maart het bericht dat de regeringsonderhandelaars de eerste besluiten hebben genomen: “Er wordt in 2011 bezuinigd”. Die bezuiniging zou vijf miljard euro moeten opleveren, maar dat kan ook minder zijn, of zelfs helemaal niets. Want als de economie tegen die tijd nog altijd niet aangetrokken is, wordt er ook niet bezuinigd.

Even recapituleren: al zes maanden lang is het duidelijk dat het goed de verkeerde kant op gaat met de wereldeconomie. Nadat JP en WB maandenlang ontkenden dat Nederland zwaar getroffen zou worden (“De Amerikaanse huizenmarkt zit heel anders in elkaar dan in Nederland”, “Wij hebben een goed controlesysteem dat de financiële instellingen in de gaten houdt”), is nu dus bekend gemaakt dat er misschien wordt bezuinigd. Over een paar jaar. Of misschien ook niet, als de economie dat niet toelaat. Dat is nog eens een staaltje van onvervalste daadkracht! Chapeau!

De bonussenpolemiek bij de financiële instellingen blijft maar doorgaan. WB wil in eerste instantie in overleg met deze instellingen en als zij niet tot een akkoord kunnen komen met een voorstel van de overheid, dreigt de Minister van Financiën met wettelijke maatregelen. De invoering van een bonusbelasting wordt in dat kader zeker overwogen. Ondertussen roepen enkele bankbestuurders hun management en personeel op om (een deel van) hun bonus weer terug te storten. Of dat zal gebeuren is twijfelachtig en ik kan me dat eigenlijk ook wel voorstellen van degenen die het betreft. De redeneringen van die mensen kunnen zo opgesomd worden: “Ik ben maar een klein radertje in het geheel. Ik heb niets verkeerds gedaan. Ik wist het niet. Die bonus kan ik beter opzij zetten voor slechtere tijden. Wat heb ik eraan om een bonus terug te geven, als later blijkt dat ik ontslagen wordt?” En dat zijn maar vijf van de ongetwijfeld honderden redenen die je kunt verzinnen om geen geld te hoeven teruggeven.

Srebrenica

Mijn gedachten gaan terug naar de Oost-Bosnische enclave Srebrenica, waar onder toeziend oog van de Nederlandse militairen achtduizend moslimmannen en –jongens in bussen werden weggevoerd om afgeslacht te worden. Vorig jaar kregen al die Nederlandse soldaten toch een medaille. En er was er geen een die deze medaille weigerde! Ongetwijfeld hebben deze soldaten hun best gedaan, maar ze hebben gefaald in hun opdracht: het beschermen van de hulpeloze bevolking. Als je dan van overheidswege een medaille krijgt aangereikt, dien je deze gewoon te weigeren. Vorige week is een Srebrenicafilm uitgekomen waarin onder meer wordt beweerd dat kolonel Karremans op 11 juli 1995 onder dwang heeft geproost met generaal Mladic. En dat hij onder dwang cadeau’s aannam.

“Dan liever de lucht in!” is de beroemde uitspraak van Jan Carel Josephus van Speijk, die in 1831 zijn kanonneerboot de lucht in liet vliegen op het moment dat deze in vijandelijke handen dreigde te vallen. Hij eindigde op de 128ste plaats in de verkiezing tot De Grootste Nederlander in 2004. Het is onwaarschijnlijk dat Karremans met zijn handelen het ooit zal schoppen tot een van de Grootste Nederlanders. Maar ook Karremans heeft zonder klagen zijn lintje aangenomen. Zou het een roodkleurig lintje zijn geweest?

Het woord van de week: Fietsaandrijfriem.