Milieu

Column: Wat een week!

In ons land wonen circa 2.608.000 katten en vorige week is uit onderzoek naar voren gekomen dat iedere kat gemiddeld 1 vogeltje doodt in 43 dagen. Dat zijn dus 8,4 vogeltjes per jaar. Hoeveel vogels dus jaarlijks worden gedood door onze lieve huisvriendjes, die overal vrij mogen rondlopen? 2.608.000 x 8,4 = 21.907.200 vogels. Al jaren wordt gesproken over het aanlijnen van honden en de overlast die hondenpoep veroorzaakt. Ik vraag me af: Wordt het niet eens tijd om het te gaan hebben over het aanlijnen van katten? Tientallen miljoenen vogels in Nederland alleen al zullen er dankbaar voor zijn.

Over de natuur en het milieu gesproken: vorige week ontving ik een enveloppe van Milieudefensie – Friends of the Earth Netherlands. Deze organisatie wilde van mij (en de andere 120.000 lezers van de Weekendkrant Duin- en Bollenstreek) weten wat ik vind van “de ontbossing voor ons veevoer”. Beste Milieudefensie, ik zal u zeggen wat ik vind. Ik vind het onzinnig om 120.000 papieren enveloppen te versturen met deze vraag. En nog onzinniger is het dat in die enveloppe een antwoordenveloppe zit en twee blaadjes. En die twee blaadjes zijn allebei slechts aan één kant bedrukt. Was het niet mogelijk om dubbelzijdig te kopiëren?

De 240.000(!) enveloppen waren gemaakt van gerecycled papier, zo staat er op. Maar deze tekst was niet aangegeven op de inleidende brief en de vragenlijst. Dat zal dus wel ongerecycled papier zijn geweest. En daar komt nog bij: weet u wel hoe milieuvervuilend het is om papier te recyclen? Nee, het kost geen bomen, maar wel water, verontreinigingsmiddelen, (natuurlijke) afbraakproducten en veel meer ongein. En dat voor het versturen van een vragenlijst. Milieudefensie: kijk eerst naar uzelf voordat u de veevoederbedrijven beschuldigt van milieuvervuiling of ontbossing!

In aanloop naar de AutoRAI, die van 1 tot en met 11 april plaatsvindt, is een enquête gehouden onder 800 mensen. De vraag: “Bent u voor of tegen een rookverbod in de auto?” Bijna 60% gaf aan dat het onverantwoordelijk en gevaarlijk is en dat roken in de auto moet worden verboden. Daarnaast sta je op een zonnige dag in de file niet alleen de autogassen, maar ook de sigarettenlucht van je voorganger in te ademen.

Dan toch maar even over de oplossingen van onze regering: er worden weer miljarden uitgegeven, zodat enkele (Nederlandse?) infrastructuurbedrijven kunnen zorgen voor wegenonderhoud en Deense ondernemingen de opdracht krijgen voor de aanleg van windmolens. De feitelijke oorzaak van de recessie, het bankhandelen in luchtbelleningen, wordt niet aangepakt. Goed, er is enige politieke polemiek over uitgekeerde bonussen in de banksector, maar tegelijkertijd zegt onze minister van financiën dat hij er niets aan kan doen.

Ondertussen is het Donner toch gelukt: zijn paradepaardje om de aow-leeftijd te verhogen naar 67 jaar, en op termijn richting de algehele levensverwachting. Al bij het begin van de crisis noemde Donner deze maatregel al en hij is er in geslaagd dat het wordt uitgevoerd. Goed, formeel krijgen de vakbonden en werkgeversorganisaties een half jaar de tijd om voor alternatieven te zorgen, maar de kans dat er een unaniem advies komt, lijkt zeer klein. Bovendien kan de regering dan altijd redenen vinden om het voorstel niet te aanvaarden. En zo wast iedereen zijn/haar handen in onschuld.

Hier komt mijn voorstel met betrekking tot het verhogen van de aow-leeftijd tot 67 jaar. Geef de Nederlanders de keuze. Laat de mensen tussen hun 65ste en 67ste een belastingvrij salaris verdienen. Hierdoor kunnen ze extra sparen voor hun pensioen en tegelijkertijd hoeft de overheid twee jaar lang geen aow-premies uit te betalen. Dat is nog eens een win-winsituatie!

Het woord van de week: Loonwerker.

Daadkracht

Column: Wat een week!

In de week waarin er nog maar een voetbalclub is die op twee fronten meedoet (FC Twente: voor de eerste plaats in de eredivisie en voor de KNVB-beker), is het kabinet er weer niet in geslaagd om een duidelijke economische visie naar de toekomst uit te stippelen.

Maar liefst een half jaar na het begin van de crisis kwam in de nacht van maandag 23 maart op dinsdag 24 maart het bericht dat de regeringsonderhandelaars de eerste besluiten hebben genomen: “Er wordt in 2011 bezuinigd”. Die bezuiniging zou vijf miljard euro moeten opleveren, maar dat kan ook minder zijn, of zelfs helemaal niets. Want als de economie tegen die tijd nog altijd niet aangetrokken is, wordt er ook niet bezuinigd.

Even recapituleren: al zes maanden lang is het duidelijk dat het goed de verkeerde kant op gaat met de wereldeconomie. Nadat JP en WB maandenlang ontkenden dat Nederland zwaar getroffen zou worden (“De Amerikaanse huizenmarkt zit heel anders in elkaar dan in Nederland”, “Wij hebben een goed controlesysteem dat de financiële instellingen in de gaten houdt”), is nu dus bekend gemaakt dat er misschien wordt bezuinigd. Over een paar jaar. Of misschien ook niet, als de economie dat niet toelaat. Dat is nog eens een staaltje van onvervalste daadkracht! Chapeau!

De bonussenpolemiek bij de financiële instellingen blijft maar doorgaan. WB wil in eerste instantie in overleg met deze instellingen en als zij niet tot een akkoord kunnen komen met een voorstel van de overheid, dreigt de Minister van Financiën met wettelijke maatregelen. De invoering van een bonusbelasting wordt in dat kader zeker overwogen. Ondertussen roepen enkele bankbestuurders hun management en personeel op om (een deel van) hun bonus weer terug te storten. Of dat zal gebeuren is twijfelachtig en ik kan me dat eigenlijk ook wel voorstellen van degenen die het betreft. De redeneringen van die mensen kunnen zo opgesomd worden: “Ik ben maar een klein radertje in het geheel. Ik heb niets verkeerds gedaan. Ik wist het niet. Die bonus kan ik beter opzij zetten voor slechtere tijden. Wat heb ik eraan om een bonus terug te geven, als later blijkt dat ik ontslagen wordt?” En dat zijn maar vijf van de ongetwijfeld honderden redenen die je kunt verzinnen om geen geld te hoeven teruggeven.

Srebrenica

Mijn gedachten gaan terug naar de Oost-Bosnische enclave Srebrenica, waar onder toeziend oog van de Nederlandse militairen achtduizend moslimmannen en –jongens in bussen werden weggevoerd om afgeslacht te worden. Vorig jaar kregen al die Nederlandse soldaten toch een medaille. En er was er geen een die deze medaille weigerde! Ongetwijfeld hebben deze soldaten hun best gedaan, maar ze hebben gefaald in hun opdracht: het beschermen van de hulpeloze bevolking. Als je dan van overheidswege een medaille krijgt aangereikt, dien je deze gewoon te weigeren. Vorige week is een Srebrenicafilm uitgekomen waarin onder meer wordt beweerd dat kolonel Karremans op 11 juli 1995 onder dwang heeft geproost met generaal Mladic. En dat hij onder dwang cadeau’s aannam.

“Dan liever de lucht in!” is de beroemde uitspraak van Jan Carel Josephus van Speijk, die in 1831 zijn kanonneerboot de lucht in liet vliegen op het moment dat deze in vijandelijke handen dreigde te vallen. Hij eindigde op de 128ste plaats in de verkiezing tot De Grootste Nederlander in 2004. Het is onwaarschijnlijk dat Karremans met zijn handelen het ooit zal schoppen tot een van de Grootste Nederlanders. Maar ook Karremans heeft zonder klagen zijn lintje aangenomen. Zou het een roodkleurig lintje zijn geweest?

Het woord van de week: Fietsaandrijfriem.

Zuur

Column: Wat een week!

Herinnert u zich de kreet van de vorige regering nog: na het zuur komt het zoet? Achteraf bleek dat er ontzettend weinig zoetjes aan de bevolking werden uitgedeeld. Vooruitlopend op de uitslag van het beraad tussen JP (Jan Peter Balkenende), WB (Wouter Bos), AR (André Rouvoet) kan ik de volgende slogan al verzinnen: Na het zuur komt het gal.

Het meest deprimerende aan deze zich almaar voortslepende onderhandelingen vind ik het feit dat deze staatshoofden de echte problemen niet zullen tackelen. Uit het beetje informatie dat naar buiten komt, blijkt dat de drie + aanhang het vooral hebben over waar er bezuinigd moet worden en hoeveel er uitgegeven mag worden. En wat dat bezuinigen betreft, kan ik u op een briefje geven dat het dan gaat om hogere belastingen en tarieven die u en ik weer extra op moeten brengen.

Op dit moment is de staat (groot)aandeelhouder van meerdere banken en financiële instellingen, in ruil voor miljarden aan investeringen. De overheid zegt: “Deze miljarden moeten we op een andere manier terugkrijgen” en praat hierover in dit achterkamertjesoverleg. Maar weet u wat nu het typische is aan investeringen? Die komen weer terug. Fortis Bank + een deel van ABN AMRO is gekocht voor 16,8 miljard euro, op het moment dat de waarde van een aandeel zo rond een euro lag. Nieuwsflash! De aandelen gaan ook gewoon weer omhoog hoor! Het economische tij zal aantrekken en uiteindelijk kan de overheid haar aandelen met een megaforse winst van de hand doen. En wij blijven dan zonder twijfel de hogere belastingen en tarieven opdoeken.

Om vergelijkbare redenen vind ik het gehuil van de verzekeraars huichelachtig. In 2003 riepen deze instellingen ach en wee omdat de beurzen (tijdelijk!) onderuit gegaan waren. En ze kregen het voor elkaar dat de overheid een miljardeninvestering in hun sector deed. Vervolgens hebben die instellingen vijf jaar lang miljardenwinsten gedraaid en risicovol belegd. En nu pakt dat niet goed uit en worden de verzekerden aangepakt. Of het nu in de vorm van hogere tarieven, een lagere uitkering of uitstel van uitbetaling is.

Nee, beste JP c.s. Al die overleggen die u hebt moeten helemaal niet gaan over bezuinigen of uitgeven. Neem uw verantwoordelijkheid en pak de financiële sector drastisch aan, zodat zij na al dit ingrijpen niet meer op de oude voet verder kunnen gaan. Geen call- en putopties meer, geen winstgevendheid als doelstelling voor banken en verzekeringsbedrijven en afschaffen van de bonusgefixeerde werkmentaliteit.

Was dat trouwens even lachen, daar bij de Ikea in Amsterdam-Zuidoost. Weer werd Nederland “opgeschrikt” door een AIVD-actie. Dankzij een “zeer geloofwaardige tip” werden zeven verdachten van Marokkaanse oorsprong opgepakt. Waar een 14-jarige jongen vanwege een vals dreigtelefoontje aan een school in Weesp ruim een week in de cel moest zitten, werden deze “verdachten” na een dag al weer vrijgelaten. De vraag blijft nu: was dit een geval van onvervalste paniekzaaierij of hebben de verschillende overheden hier een flater van jewelste geslagen? Aan u het oordeel.

Het woord van de week: Bemoeizorg.

Citaten

Column: Wat een week!

De afgelopen week werd in het TV-programma ‘De leugen regeert’ gesproken over het al dan niet laten inzien van artikelen voorafgaand aan de publicatie. Een discussie werd gevoerd tussen drie journalisten die alledrie aangaven inzage te geven in hun stukken.

Ik doe dat al jaren niet en af en toe heb ik hier discussies over met deze of gene. Voor mijn standpunt zijn meerdere redenen. Ten eerste citeer ik mensen letterlijk; dus hetgeen ze zeggen wil ik ook alszodanig opschrijven. Op deze manier probeer ik ook een sfeerimpressie van het gesprek naar voren te brengen in het artikel. Als tweede gaan veel mensen er (logischerwijs) van uit dat wanneer ze wijzigingen aanbrengen, deze dan ook klakkeloos worden overgenomen. En als dit niet gebeurt, is men alsnog ontevreden. Daarnaast worden bij vooraf inzien de scherpe kantjes van uitspraken afgehaald. Er zijn journalisten die zeggen: “Ik dik mijn verhaal wat aan, zodat ik wat wisselgeld heb”, maar dat is niet mijn stijl. De waarheid in een artikel ligt in de manier waarop het geschreven is, met letterlijke citaten van de geïnterviewde partij.

Tot slot vind ik dat je als journalist consequent moet zijn: of je geeft iedereen het recht op inzage, of ze het nu wel of niet vragen. Of niemand krijgt inzage. Het is welhaast ondoenlijk om circa 60 artikelen per week te schrijven als je bij iedereen er achteraan moet om te vragen of ze het artikel gelezen hebben, waarna de (regelmatig extreem) gewijzigde stukken nogmaals herschreven moeten worden. Maar, voor alle duidelijkheid, uiteindelijk is het de opdrachtgever (bijvoorbeeld de redactie) die bepaald dat een artikel van tevoren mag worden ingezien.

De afgelopen week werd ik op meerdere manieren bevestigd in mijn mening dat het beter is om van tevoren geen inzage te geven. Bij een niet nader te noemen onderwerp benaderde ik een instantie om van hen een reactie te krijgen. De persoon met wie ik een gesprek had gaf antwoord op mijn vragen en vroeg of ik het artikel van tevoren wilde toesturen. Aangezien het een zeer precair onderwerp was, besloot ik voor het eerst om hierin toe te stemmen. Tot mijn verbazing kreeg ik daarna een email van de betreffende persoon waarin medegedeeld werd dat zich in het stuk ‘veel feitelijke onjuistheden’ bevonden. En deze mail is ongevraagd naar vijf verschillende partijen gecc’ed. En dat terwijl er, zoals het gebruikelijk is bij mijn schrijfstijl, letterlijk geciteerd was. Uiteindelijk is dat ook door de andere partij erkend, maar dan ben je wel een paar dagen verder.

Afgelopen weekend werd ik door een raadslid aangesproken in het bijzijn van meerdere mensen en werd ik beschuldigd dat ik hem verkeerd geciteerd zou hebben. Hij kon geen voorbeelden geven uit dat bewuste artikel, maar was er zeker van dat dit gebeurd was. Bij thuiskomst heb ik het artikel opgezocht en wat bleek: nergens werd er in dit artikel een uitspraak gelinkt aan een persoon. Oordeel zelf: http://joepderksen.blogspot.com/search?q=%22katwijk+is+binnen%22.

Kortom, het lijkt tegenwoordig gemeengoed om journalisten te beschuldigen van verkeerde citaten. Ongetwijfeld gebeurt dat wel eens, maar vaak hebben mensen tijdens een vergadering niet eens door wat voor impact hetgeen ze zeggen kan hebben. En als ze het dan op papier teruglezen, willen ze wel eens schrikken van hun eigen woorden.

Nog even wat landelijk nieuws: heeft u ook de resultaten van het onderzoek gemist waaruit blijkt dat het reizen met het OV twee keer zo traag is als het reizen met de auto? Dit ondanks de vele honderden miljarden euro’s die al tientallen jaren in dit op de huidige wijze uitgevoerde kansloze transportsysteem wordt gestopt. Bij 90 procent van de autoreizen duurt de reis met het openbaar vervoer van deur tot deur, maar liefst meer dan twee keer zo lang. Ook in de spits. Dit concludeerden het Centraal Planbureau en het Kennisinstituut voor Mobiliteitsbeleid.

Het woord van de week: Plakoksel.

Schiphol-Noordzee

Column: Wat een week!

Hét nieuws van de afgelopen week dat Nederland, of in ieder geval de Nederlandse media, in bedwang hield, was de vliegtuigcrash op Schiphol. De dag na het ongeluk telde ik maar liefst 21(!) artikelen over dit onderwerp in een regionaal dagblad. Voor de nabestaanden, de negen slachtoffers zelf en de meer dan tachtig gewonden was het een verschrikkelijke ervaring, maar de omgeving van Schiphol is voor een ramp behoed.

Toch vraag ik mezelf af hoe lang het nog goed kan gaan om zo’n grote mainport te hebben liggen tussen miljoenen inwoners. Ho! Stop! Niet meteen gaan emailen dat ik anti-Schiphol ben en dat al die duizenden banen behouden moeten blijven! Natuurlijk is Schiphol van belang voor de lokale, regionale en nationale economie. Alleen ligt het niet op de juiste plek. Hoe vaak gebeurt het niet dat bedrijven die tegen een woonlocatie aanliggen of in een woonlocatie gehuisvest zijn, al dan niet dringend verzocht worden te gaan verhuizen naar een bedrijventerrein. Ik zie niet in waarom iets dergelijks niet met Schiphol gebeuren kan.

Vorig jaar waren er plannen een eiland te creëren in de Noordzee teneinde een windmolenpark op deze locatie te plaatsen. De kosten voor een dergelijk windmoleneiland zijn grotendeels vergelijkbaar met de kosten voor de aanleg van één en ook meerdere start- en landingsbanen van Schiphol op zo’n eiland. Natuurlijk komen er extra kosten bij, zoals een terminal en een metro waarmee de vliegtuigpassagiers razendsnel naar het oude Schiphol vervoerd kunnen worden. De Nederlandse politici willen toch bouwprojecten stimuleren om de economie weer op gang te brengen? Start hier dan mee, zou ik zeggen. En niet zeggen dat het niet kan, want de gehele luchthaven van Hongkong is in enkele jaren tot 1998 geheel gebouwd op een kunstmatig eiland. De vliegtuigen landden en startten op 30 juni van dat jaar nog op het oude vliegveld en een dag later op het nieuwe vliegveld. Alle apparatuur voor het landen en starten van de vliegtuigen is binnen zes uur verplaatst en opnieuw opgestart. Wat de Chinezen kunnen, moet ons toch ook lukken? En als Schiphol dan verplaatst is naar haar nieuwe locatie, dan kun je op het huidige Schiphol ongelooflijk veel windmolens plaatsen. Als natuurcompensatie.

Bent u ook zo blij met de verkoop van Nuon aan een Zweeds staatsbedrijf? Miljarden euro’s ontvangen we. Nou ja, de gemeenten en provincies dan. Dat betekent dus jarenlang geen lokale en regionale lastenverhogingen meer. Toch?!

Onze nationale huisbankier is vanaf 1 mei 2009 de Royal Bank of Scotland. Dat is een veilig gevoel om ons geld te laten beheren door die zuinige Schotten. Helaas kwam een dag later het bericht dat de Britse regering weer vele miljarden euro’s moest pompen in deze bank, omdat dit financiële instituut anders zou dreigen om te vallen. Niet echt handig van de Nederlandse regering om in deze financieel onzekere tijden een dergelijke aanbestedingsprocedure af te ronden. Hoe zei MP JP het ook al weer? “De kredietcrisis leidt tot onorthodoxe stappen.” Zo’n onorthodoxe stap had dus ook het uitstel van dit aanbestedingsbesluit kunnen zijn.

Het woord van de week: grasplaten.